Θρησκεία είναι η προσπάθεια  του  ανθρώπου, να  καθησυχάσει την ένοχη  συνείδηση του. Το  ευαγγέλιο  ελευθερώνει από την συνείδηση, την  στιγμή  ακριβώς  που αντιλαμβάνεται κανείς την αλήθεια.

 

Ο   Ιησούς   λέει: Θα   γνωρίσετε τη αλήθεια  και η αλήθεια θα σας ελευθέρωση . (Ιωάννης 8, 32).

Η αλήθεια δεν έχει στόχο να φωτίσει την νόηση, αλλά είναι μια αποκάλυψη που λάμπει μέσα στο πνεύμα, και  ελευθερώνει την συνείδηση.

Έχετε ειρήνη στη συνείδηση σας, έχοντας λάβει την επίγνωση της αλήθειας;

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤH;

Οι άνθρωποι που επισκέπτονται σήμερα την εκκλησία, είναι φανερό ότι αντιλαμβάνονται εντελώς λάθος τη λέξη «πίστη». Υποστηρίζουν βέβαια ότι πιστεύουν, βασανίζονται όμως  από    αμφιβολίες και αισθάνονται ανασφαλείς. Όταν κάποιος πιστέψει πραγματικά, τότε   όλα   αυτά   τα    προβλήματα   εξαφανίζονται. Η πίστη και η εσωτερική ειρήνη είναι πράγματα αλληλένδετα. Από τη στιγμή που  κάποιος   πιστέψει,  το  πνεύμα  του αναπαύεται στον Κύριο. Πολλοί  είναι εκείνοι  που  ζούνε  μέσα σε  έντονη   εσωτερική  πάλη και αγωνία, παρόλο  που  διακηρύττουν ότι στέκονται στην  πίστη. Η αλήθεια είναι ότι  δεν  είναι καθόλου σε θέση να  αντιληφθούν  το πόσο αντιφατική  είναι η κατάσταση τους.

Ο Ιησούς λέει:

Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είσθε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω. (Ματθαίος 11:28)

Αναρωτιέμαι, πόσοι από όλους αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία, κατέχουν ένα πνεύμα,  μια  συνείδηση που  αναπαύεται στον Κύριο. Εάν κάποιος είναι δοσμένος ολοκληρωτικά στις καθημερινές υποθέσεις, αυτό είναι μια ένδειξη ότι δεν έχει ακόμη συναντήσει τον Κύριο. Δεν τον έχει  δηλαδή    ακόμη  εμπιστευτεί. Αυτός όμως που πιστεύει στον Κύριο, μένει κοντά του και απολαμβάνει όλα τα  αγαθά  του. Ενώπιον του Κυρίου, όλα αυτά  που  ανήκουν στην ανθρώπινη φύση, η αμαρτία, ο θάνατος, η φθορά, λαμβάνουν ένα τέλος. Αυτή είναι η πραγματική σημασία του να αναπαύεται κανείς στον Κύριο. Πως συμβαίνει όμως και υπάρχουν τόσοι πολλοί που λένε ότι πιστεύουν, και που υποστηρίζουν  ότι  ζούνε μια ζωή πίστης, ενώ  η καρδιά τους είναι  φορτωμένη με μέριμνες και αγωνίζονται τόσο πολύ στη ζωή τους; Αυτό συμβαίνει γιατί στη πραγματικότητα προσπαθούν με πολύ κόπο να πιστέψουν, αντί απλά να εμπιστευτούν με την καρδιά τους τον Κύριο. Ίσως μάλιστα η ζωή τους να είναι τόσο κουραστική, ώστε να σκέφτονται: «πόσο θα κρατήσει άραγε αυτό ακόμα; Άμα σταματήσω να πιστεύω θα καταλήξω στη κόλαση, όμως είναι τόσο δύσκολο να πιστεύει κανείς. Θα  ήταν καλύτερα ίσως να μη είχα αρχίσει να πιστεύω ποτέ». Θα πρέπει να ξέρετε ότι τέτοιες σκέψεις είναι μια απόδειξη της απιστίας ενός ανθρώπου.

Ένα μικρό παιδάκι είναι απόλυτα εξαρτημένο  από την μητέρα του. Παρόλο που αυτό δεν το έχει καλά-καλά συνειδητοποιήσει,   ωστόσο  όλα  όσα  ανήκουν στην μητέρα του, ανήκουν και σε αυτό επίσης, πράγμα το οποίο θα έπρεπε να το κάνει χαρούμενο και ευτυχισμένο. Στο  πρόσωπο  της μητέρας του κατέχει τα πάντα, δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τίποτα. Αυτό είναι πίστη.

Όταν κάποιος πιστέψει, βρίσκει ανάπαυση και ειρήνη στη συνείδηση του, και δεν ανησυχεί πλέον για το πως θα περάσει καλύτερα σε αυτή την ζωή. Αυτό είναι όταν λέμε ότι το πνεύμα σώθηκε.

Μέσω αυτής της πίστης προκύπτει μια καινούργια σύνδεση με τον Θεό. Δια της πίστης ενώνεται κανείς με τον Θεό, και γεμίζει  με όλη τη χάρη Του.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

Πως μπορεί να τιμήσει κανείς τον Θεό; Κανείς τιμά τον Θεό, με το να τον υπακούει. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο Θεός είναι πνεύμα. Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο αναφέρεται:

Ο Θεός είναι πνεύμα, κι εκείνοι που τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν με τρόπο πνευματικό και αλήθεια. (Ιωάννης 4:24)

 

Η ουσιαστική διάφορα βρίσκεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος ζει μέσα σε ένα σώμα, ενώ ο Θεός είναι πνεύμα. Πως μπορεί λοιπόν   ο άνθρωπος που ζει μέσα στη σάρκα, να υπηρετήσει τον Θεό που είναι πνεύμα; Η σάρκα δημιουργεί πολλά προβλήματα. Στην προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 7 και εδάφιο 24, ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στην σάρκα, την αποκαλεί «σώμα του Θανάτου». Η σάρκα μεταφέρει  μέσα  της  το  στοιχείο  του  Θανάτου, είναι η κατοικία του θανάτου. Και συνεχίζοντας ο Παύλος λέει:

²Επειδή το φρόνημα της σάρκας είναι ο θάνατος….²

(Ρωμαίους 8,6)

Πως μπορεί αυτό το σώμα που διαμένει στον  θάνατο να λατρέψει τον Θεό που είναι πνεύμα; Ο Θεός είναι πνεύμα, δηλ. δεν έχει σάρκα ούτε κάποια ιδιαίτερη μορφή. Επειδή λοιπόν κατά φυσικό τρόπο ο Θεός δεν υφίσταται, γι αυτό το λόγο  και δεν έχει να κάνει με τα  ορατά  πράγματα. Ο  άνθρωπος  όμως, παρόλο που  ζει μέσα στην σάρκα του, προσπαθεί να υπηρετήσει τον Θεό σύμφωνα με αυτό που του υπαγορεύει η σαρκική του φύση. Νομίζω ότι είναι πολύ απλό να αντιληφθεί κανείς ότι ο άνθρωπος επινοεί με την νόησή του, διάφορες θρησκευτικές τελετές και έθιμα, νομίζοντας έτσι ότι θα  μπορέσει να υπηρετήσει τον Θεό. Ο κόσμος αυτός προσφέρει πολλές θρησκείες, οι οποίες όμως δεν ε-χουν να κάνουν τίποτε με τον Θεό που είναι πνεύμα.

Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν  να τιμήσουν τον  αόρατο Θεό με έναν ορατό τρόπο, τότε γίνονται  ειδωλολάτρες. Σε  πολλά διαφορετικά μέρη της Βίβλου βρίσκει κανείς εδάφια, όπως για παράδειγμα:

«Ο Κύριος ερευνά όλες τις καρδιές». «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης» (αυτό αναφέρεται στην εξωτερική εμφάνιση).  «δεν  καταδικάζω κανένα» (ως προς την σάρκα) κτλ.

Όλα αυτά τα λόγια έχουν βαθιά σημασία. Διαβάζοντας κανείς με προσοχή το Δευτερονόμιο, μαθαίνει ότι ο Θεός έσωσε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, και μίλησε μαζί τους από το όρος Χωρήβ. Επειδή ο ίδιος είναι αόρατος, γι αυτό και διέταξε να μη κάνουνε σε αυτόν κανένα είδωλο. Εδώ ακριβώς βασίζεται η 2η εντολή. Όταν προσευχόμαστε σε αυτόν το αόρατο Θεό, δεν πρέπει να κάνουμε κανένα είδους είδωλο σε αυτόν, ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιούμε  κάποιου είδους εθιμοτυπίες και  τυπολατρίες.

Η ερώτηση μας λοιπόν που παραμένει, είναι το πως μπορεί ο σαρκικός άνθρωπος να λατρέψει το Θεό που είναι πνεύμα. Επειδή λοιπόν ο Θεός είναι πνεύμα γι αυτό και μονάχα εν πνεύματι μπορεί να λατρευτεί. δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα.

ΚΑΤ  ΕΙΚΟΝΑ  ΘΕΟΥ

Στη Βίβλο ( Γένεση 1:27) είναι γραμμένο ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα του. Ο Θεός είναι πνεύμα, γι αυτό το λόγο, αυτοί που δεν έχουν πνεύμα, δεν μπορούν ούτε να λατρέψουν, ούτε να έχουν κοινωνία μαζί του. Γι αυτό το λόγο ο Θεός  δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα του.

Με το κατ εικόνα Θεού, δεν εννοούμε την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, αλλά το πνεύμα που κατοικεί μέσα στο σώμα του. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζωντανό πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο, που κατέχει ένα πνεύμα, επειδή  δημιουργήθηκε αποκλειστικά με τον σκοπό να έχει κοινωνία με τον Θεό, και να Τον υπηρετεί. Τα ζώα δεν μπορούν να υπηρετήσουν τον Θεό, επειδή δεν έχουν πνεύμα. Στην προς Ρωμαίους επιστολή αναφέρεται:

Επειδή ότι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους.(Ρωμαίους 1:19)

 

Το πνεύμα που βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο, του δίνει την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό. Η δυσκολία  αρχίζει όταν ο άνθρωπος δεν εννοεί την σημασία του πνεύματος, ανεξάρτητα από το εάν πιστεύει  η όχι στον Ιησού. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει ένα πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, συχνά δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό το πνεύμα.

Μερικοί πιστεύουν εσφαλμένα ότι το πνεύμα είναι το ίδιο με  την  προσωπικότητα  του  ατόμου,  έτσι  όπως εκδηλώνεται μέσα στη καθημερινή δραστηριότητα. Έτσι λοιπόν προσπαθούν μέσω της νόησης, των συναισθημάτων, η με τη δύναμη της θέλησης,  πράγματα που αποτελούν στοιχεία της προσωπικότητας, να πλησιάσουν τον Θεό. Κάτι τέτοιο όμως είναι εντελώς αδύνατο. Μερικοί άνθρωποι μάλιστα προσπαθούν να συλλάβουν με διανοητικό τρόπο τον Θεό, και έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι αυτό είναι η πίστη.

Άλλοι πάλι βασίζουν την πίστη τους πάνω σε συναισθήματα. Λαμβάνουν ενεργό μέρος σε διάφορες θρησκευτικές δραστηριότητες, και θεωρούν ότι αυτό αποτελεί έκφραση της πίστης τους. Στην ουσία αυτό αποτελεί ένα είδος μυστικισμού.

Κάποιοι Άλλοι έχουν αποφασίσει να πιστεύουν, και προσπαθούν να κάνουν πράξη όλα αυτά που διάβασαν μέσα στη Βίβλο, χρησιμοποιώντας σε αυτή την  κατεύθυνση  τη  δύναμη  της  θέλησης τους. Ωστόσο τα επιτεύγματα που κατωρθώνουν, δεν  είναι τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της δύναμης της θέλησης τους. Αυτό είναι μία θρησκεία που προέρχεται από προσωπική απόφαση.

Οι άνθρωποι που η πίστη τους βασίζεται πάνω στην προσωπικότητα τους, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι υπηρετούν, τον Θεό που είναι πνεύμα, με ένα εντελώς λανθασμένο τρόπο.

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Η  ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ  ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ούτε η διανοητική αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού, ούτε κάποια μυστικιστική πίστη βασισμένη σε συναισθηματικές εμπειρίες, ή η απόφαση να πιστέψει κανείς με την δική του δύναμη, μπορεί να λύσει τα προβλήματα και τις συγκρούσεις που κρύβονται βαθιά μέσα στον άνθρωπο. Εάν κάποιος προσπαθεί να έλθει πιο κοντά στην πίστη, σύμφωνα με τις προσωπικές  του απόψεις,  αυτό  είναι  ένα  καθαρό σημάδι ότι το πρόσωπο αυτό δεν έχει συναντήσει ακόμη τον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει βρει ακόμη την οριστική λύση του  προβλήματος. Μονάχα μέσω της συνείδησης μπορούμε να ξέρουμε ότι έχουμε μια πνευματική σχέση με τον Θεό.

Η συνείδηση ποικίλει ανάλογα με τον χαρακτήρα και την κατάσταση της  καρδιάς κάποιου. Την στιγμή που κάνω κάτι κακό, η  συνείδηση μου αρχίζει να με κατηγορεί.  Αξιολογεί,  εκδικάζει  και   καταδικάζει τις ενέργειες μου.  Αυτό  που   διαδραματίζεται  στην συνείδηση μας, είναι έργο του πνεύματος που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Ακόμη και εάν πιστεύετε με αυτόν τον τρόπο, δηλ. εάν η πίστη σας βασίζεται στη διανοητική γνώση, στα συναισθήματα η στη δύναμη της θέλησης, δεν θα μπορέσετε ούτε τότε να απολαύσετε την αληθινή ειρήνη της καρδιάς. Για να υπηρετήσει κανείς τον Θεό που είναι πνεύμα, πρέπει το πνεύμα του κάθε ενός ατόμου ξεχωριστά να δεχτεί το φως της αλήθειας, και έτσι μέσω αυτής της εμπειρίας να ελευθερωθεί. Αυτό το πράγμα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Στην προς Εφεσίους επιστολή λέει:

Και εσάς που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών σας. (Εφεσίους 2:1)

 

Αυτό  αναφέρεται στο πνεύμα που είναι νεκρό εξ αιτίας της αμαρτίας που το καθιστά ακάθαρτο. Εάν η συνείδηση κάποιου βασανίζεται έχοντας ένα ακάθαρτο πνεύμα, αυτό αποτελεί ένα σημάδι που δείχνει την έλλειψη ενότητας ανάμεσα  στον  άνθρωπο και στον Θεό.

Ακριβώς την στιγμή εκείνη που ο Αδάμ έφαγε από τους καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, το πνεύμα του πέθανε. Από εκείνη την  στιγμή η συνείδηση του έγινε ανήσυχη, έτσι ώστε δημιουργήθηκαν συναισθήματα ντροπής και εσωτερικές συγκρούσεις, που τον έκαναν να  αισθάνεται άβολα και αμήχανα. Ο Αδάμ και η Εύα έφτιαξαν με φύλλα συκιάς ένα  κάλυμμα,   για να κρύψουν  με  αυτόν τον τρόπο την ταραγμένη συνείδηση τους. Αυτή η ενέργεια τους συμβολίζει τη  θρησκεία. Όταν ο Αδάμ άκουσε την φωνή του Θεού, παραδέχτηκε ότι ήταν γυμνός, παρ‘ όλο που φορούσε το κάλυμμα (Γένεση 3,8-10).

Η θρησκεία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να καθησυχάσει την ταραγμένη συνείδηση του, όμως ακούγοντας ξαφνικά την φωνή του Θεού η προσπάθεια του εξανεμίζεται. Δεν μπορείτε να καλύψετε τη γύμνια του ανθρώπου.

Για να μπορέσει ο άνθρωπος να υπηρετήσει τον Θεό, πρέπει πρώτα απ όλα το πνεύμα του να ζωοποιηθεί και πάλι, πρέπει να ελευθερωθεί από το βάρος των κατακρίσεων της συνείδησης. Στην 1η  επιστολή Πέτρου, αναφέρεται:

 

Αφού, λοιπόν καθαρίσετε τις ψυχές σας με την υπακοή της αλήθειας διάμεσου του πνεύματος, προς ανυπόκριτη φιλαδέλφια….

(1^η Πέτρου 1:22)

Και συνεχίζει στο εδάφιο 23:

Επειδή αναγεννηθήκατε όχι από φθαρτό σπέρμα, αλλά από άφθαρτο , διάμεσου του λόγου του ζωντανού Θεού  που μένει στον  αιώνα .

 

Το πνεύμα καθ‘ ενός από εμάς, πρέπει να καθαριστεί με την υπακοή προς την αλήθεια. Αυτό σημαίνει, να αναγεννηθεί κανείς μέσω του λόγου του Θεού. Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη, λέει:

 

Να τους αγιάσεις μέσα  στην αλήθεια σου. Ο δικός σου λόγος είναι αλήθεια. (Ιωάννης 17:17 )

 

Το πνεύμα είναι αγιασμένο, είναι καθαρισμένο δια του λόγου της αλήθειας. Αυτό είναι η αναγέννηση. Μονάχα μέσω της αναγέννησης μπορεί η συνείδηση μας να γευθεί την ελευθερία. Τύψεις συνειδήσεως δείχνουν ότι το πνεύμα βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι. Η συνείδηση είναι ταραγμένη, γιατί το πνεύμα είναι φυλακισμένο στην αμαρτία. Όταν όμως χαράξει το φως της αλήθειας, τότε τα δεσμά της αμαρτίας λύνονται. Η  ακαθαρσία του πνεύματος εξαλείφεται. Η σωτηρία, ή πιο συγκεκριμένα η αναγέννηση, δεν είναι τίποτε άλλο από την απελευθέρωση της  συνείδησης από τα δεσμά της αμαρτίας.

Αντίτυπο  του οποίου σώζει σήμερα και εμάς το βάπτισμα, (όχι η αποβολή της ακαθαρσίας της σάρκας, αλλά η μαρτυρία της αγαθής συνείδησης στον Θεό), διάμεσου της ανάστασης του Ιησού Χριστού. (1η Πέτρου 3:21).

Μονάχα μια αγαθή συνείδηση ποθεί τον Θεό, και επιθυμεί να τον πλησιάσει. Μονάχα με μια καθαρή συνείδηση μπορούμε να συναντήσουμε  τον Θεό.

Ο κατακλυσμός την εποχή του Νώε, είναι μια συμβολική εικόνα της  σωτηρίας. Ας σκεφτούμε λίγο γύρω από την σημασία του κατακλυσμού.  Η  κιβωτός  του  Νώε  έπλευσε  πάνω  από τα νερά, και ο Νώε μαζί με τα 8 μέλη της οικογένειας του σωθήκανε. Παρόμοια είναι  και  η σημασία του βαπτίσματος. Το βάπτισμα δεν σημαίνει το πλύσιμο του σώματος  από  την ακαθαρσία, αλλά αποτελεί ένα συμβολισμό του καθαρισμού που έχει συντελεστεί μέσα στο πνεύμα. Δείχνει ότι το πνεύμα καθαρίστηκε. Δεν είναι ένα βάπτισμα του σώματος αλλά του πνεύματος. Το πραγματικό  βάπτισμα στην ουσία είναι ο καθαρισμός του πνεύματος, ο καθαρισμός της συνείδησης από την αμαρτία. Τώρα μπορεί πια το πνεύμα να προσκυνήσει, και να λατρέψει τον Θεό.

Ένδοξες τελετές, μεγαλοπρεπή εκκλησιαστικά  κτίρια, ευσεβής και θεοσεβούμενη εξωτερική εμφάνιση, υπερβάλλουσες χειρονομίες και πομπώδη εθιμοτυπικά, μπορεί ίσως εξωτερικά να δίνουν την εντύπωση της καθαρότητας, ωστόσο  αυτού του είδους η καθαρότητα δεν μπορεί να φέρει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό. Μονάχα με ένα καθαρό πνεύμα και μια διαυγή συνείδηση μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό. Δεν έχει σημασία το πόσο καλές είναι οι πράξεις κάποιου. Εάν κάποιος δεν έχει ακόμη σωθεί, το πνεύμα του και η συνείδηση του παραμένουν στην ακαθαρσία. Ο άνθρωπος Φυσικά δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι όλες οι ενέργειες του είναι τέλειες. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να καθαρίσει από μόνος του την συνείδηση του, γι αυτό και ο Θεός έδωσε στον κόσμο το ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο που μέσω της αλήθειας που περιέχει, έχει την δύναμη να καθαρίσει. Αυτή η αλήθεια δεν είναι ένας νόμος των έργων αλλά ένας νόμος που έχει να κάνει με  την χάρη. Είναι το ευαγγέλιο της αλήθειας.

Επειδή αναγεννηθήκατε όχι από φθαρτό σπέρμα, αλλά από άφθαρτο , διάμεσου του λόγου του ζωντανού Θεού και που μένει στον  αιώνα . Επειδή κάθε σάρκα είναι σαν το χορτάρι και κάθε δόξα του ανθρώπου σαν το ανθός του χορταριού. Ξεράθηκε το χορτάρι, και το ανθός του ξέπεσε, ο λόγος όμως του Κυρίου μένει στον αιώνα. Και αυτός είναι ο λόγος που ευαγγελίστηκε σε σας.

(1η Πέτρου 1:23-25).

Μονάχα όταν τα λόγια του ευαγγελίου εισέλθουν μέσα στο πνεύμα, δηλ. μέσα στη συνείδηση του κάθε ένα από μας ξεχωριστά, και γνωρίσει κανείς την αλήθεια, μονάχα τότε  είναι σε θέση κάποιος να υπηρετήσει τον Θεό. Στην προς Εβραίους επιστολή, στο κεφάλαιο 9 και εδάφιο 9, λέει  ότι ο Μωσαϊκός νόμος που αναφέρεται  στις διάφορες θυσίες της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης, αποτελεί ένα συμβολισμό για την εποχή μας. Οι προσφορές και οι θυσίες που προσφέρονται σύμφωνα με τον νόμο, δεν μπορούν να τελειοποιήσουν την συνείδηση εκείνου που προσφέρει όλα αυτά. Η θυσία ενός κατσικιού η ενός προβάτου, που γινότανε την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης σύμφωνα με τον διακανονισμό του Μωσαϊκού νόμου μέσα στον Ναό του Σολωμόντα είναι μονάχα μια σκιά, ένας συμβολισμός και δεν μπορεί να τελειοποιήσει την συνείδηση. Γι αυτό πρέπει να προσφερθεί η αληθινή θυσία, που είναι ο Χριστός, μεσώ του οποίου καθαρίζεται η συνείδηση. Πιστεύοντας κανείς σε αυτόν η συνείδηση του καθαρίζεται.

Αξιότιμοι   αναγνώστες,   μπορείτε    με   σιγουριά  να πείτε,  ότι κατέχετε μια απόλυτα  καθαρή συνείδηση, χωρίς ίχνος σκιάς η ακαθαρσίας που θα μπορούσε να  τη θολώσει; Είστε ελεύθεροι από κάθε είδους σύγκρουσης με τον Θεό; Είναι η συνείδηση σας εντελώς ήσυχη; Όσο η συνείδηση σας δεν κατέχει την τέλεια καθαρότητα δεν μπορείτε να σταθείτε ενώπιον του Θεού. Το να έχει κανείς μια ακάθαρτη συνείδηση σημαίνει ότι οι αμαρτίες έχουν σχηματίσει ανάμεσα στο πνεύμα σας και στον Θεό που είναι πνεύμα, ένα φράγμα. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι στο πνεύμα σας δεν υπάρχει κανένα φως. Το πνεύμα σας είναι χαμένο και παραμένει  μέσα στο σκοτάδι της πλάνης, μέσα στον  θάνατο. Το πνεύμα δεν έχει γευτεί ακόμη την ανάσταση της άλλης μεριάς. Με αλλά λόγια δεν έχετε ακόμη αναγεννηθεί.

Με τον όρο αναγέννηση, καινούργια γέννηση, εννοούμε την απελευθέρωση της συνείδησης, την σωτήρια του πνεύματος. Στην 1η επιστολή του Πέτρου αναφέρεται:

 

Απολαμβάνοντες το τέλος της πίστης σας, τη σωτήρια των ψυχών.

(1^η Πέτρου 1:9)

Η σωτήρια της ψυχής, ή για να το διατυπώσουμε πιο σωστά, η σωτήρια του πνεύματος, είναι η απελευθέρωση που συμβαίνει, την στιγμή που ένας άνθρωπος γνωρίζει την αλήθεια. Γι αυτό και στο ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Ιησούς λέει:

 

Και θα γνωρίσετε την  αλήθεια, και  η  αλήθεια  θα σας ελευθερώσει ( Ιωάννης 8:32)

 

Έχετε βρει, μέσω της επίγνωσης της αλήθειας ειρήνη μέσα στη συνείδηση σας; Είσθε ελεύθεροι από τις τύψεις που προέρχονται από την ανυπακοή σας απέναντι στην αλήθεια; Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο διαβάζουμε:

Μέσα σε αυτόν ήταν ζωή, και η ζωή ήταν το φως των ανθρώπων…ήταν το αληθινό φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο  που έρχεται στον κόσμο.

 

Η αλήθεια δεν επιδιώκει να φωτίσει την νόηση, αλλά είναι μια αποκάλυψη που φωτίζει το πνεύμα και ελευθερώνει την συνείδηση. Η αλήθεια αποκαλύπτεται στους ανθρώπους απελευθερώνοντας το πνεύμα τους από τα δεσμά.

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΟΥ  ΜΕ ΤΟΝ  ΑΝΤΙΔΙΚΟ

Ο Ιησούς λέει:

Να έλθεις σε ειρήνη με τον αντίδικο σου ,γρήγορα ενόσω είσαι μαζί του καθοδόν, μήπως και ο αντίδικος σε παραδώσει στον υπηρέτη, και ρίχτεις σε  φυλακή.  (Ματθαίος 5:25).

Αυτά τα λόγια είναι μια παρομοίωση του τρόπου με τον οποίον οι άνθρωποι ζουν. Ο άνθρωπος κατακρίνεται καθημερινά από τον αντίδικο, δηλ. την συνείδηση του. Η συνείδηση του παίρνει την θέση του αντίδικου. «Ενόσω είσαι μαζί του καθοδόν». Αυτό αναφέρεται στο χρονικό διάστημα πριν να έλθει η κρίση, πριν  σταθεί κάποιος μπροστά από τον θρόνο της κρίσης του Θεού, δηλαδή κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του. Αυτά τα λόγια ισχύουν για κάθε άνθρωπο που έζησε ποτέ επάνω στη γη. Όπως ακριβώς είναι γραμμένο στο βιβλίο των Βασιλέων:

 

Εγώ πηγαίνω το δρόμο ολόκληρης της γης…

(1η Βασιλέων 2,2).

Ο Θεός είναι ο κριτής. Είναι ο Κύριος της κρίσης. Στο εδάφιο μας η φυλακή συμβολίζει την κόλαση. Η Βίβλος μας λέει: «Να έλθεις σε ειρήνη με τον αντίδικο σου, γρήγορα ενόσω είσαι μαζί του καθοδόν», πριν δηλαδή φτάσεις στο θρόνο της κρίσης, ενόσω ζεις ακόμη. Πριν επιστρέψει ο Ιησούς στη γη αυτή, θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με τον αντίδικο, δηλ. την συνείδηση μας. Στην προς Εβραίους επιστολή η Βίβλος αναφέρει:

Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση. (Εβραίους 9:27)

Ο δικαστής μας περιμένει στο δικαστήριο. Εάν όμως ο εισαγγελέας  αποσύρει την κατηγορία, τότε ο δικαστής δεν μπορεί πια να εκδικάσει την υπόθεση. Το να συμφιλιωθεί κανείς με τον αντίδικο, με την συνείδηση του, σημαίνει να γνωρίσει την αλήθεια, και  να ελευθερωθεί από την αμαρτία. Στην προς  Ρωμαίους επιστολή λέει:

Επειδή, όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν τον νόμο, κάνουν από τη φύση τους εκείνα που ανήκουν στον νόμο, οι ίδιοι είναι νόμος στον εαυτόν τους, οι οποίοι δείχνουν το έργο του νόμου να είναι γραμμένο μέσα στις καρδιές τους,  έχοντας  τη  συνείδηση  τους να συμμαρτυρεί, και τους λογισμούς να κατηγορούν ή και να απολογούνται αναμεταξύ τους. Κατά την ημέρα, όταν ο Θεός θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων  μεσώ του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το ευαγγέλιο μου. (Ρωμαίους 2:14-16)

 

Με αλλά λόγια οποίος βασανίζεται από τύψεις, την ημέρα της κρίσης θα κατακριθεί. Από μια γωνία της συνείδηση σας ακούτε μια φωνή που σας κατακρίνει λέγοντας: «αυτό είναι λάθος.., αυτό είναι αμαρτία.., αυτό είναι ψέμα». Από την άλλη μεριά ωστόσο ακούτε την φωνή της υπεράσπισης, που προσπαθεί αδιάκοπα να δικαιολόγηση την κατάσταση. Οι δυο αυτές φωνές μάχονται η μια την άλλη. Στη Γένεση κεφάλαιο 4, ο Θεός λέει στον Κάιν:

Η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά σε μένα από τη γη.

(Γένεση 4:10).

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γλυτώσει από τη φωνή της συνείδησης του που τον κατηγορεί αδιάκοπα ενώπιον του Θεού. Ο Κάιν φοβότανε. Ο Θεός μπορούσε να ακούει την φωνή της συνείδησης του, γι αυτό και ετράπη σε φυγή από το πρόσωπο του  Θεού. Οι απόγονοι του Κάιν, έτσι όπως αναφέρεται στη Γένεση, προσπάθησαν να καταπιέσουν τη φωνή αυτή, γι αυτό άρχισαν να ασχολούνται με το να παίζουν αυλό και έγχορδα, να καλλιεργούν τη γη, να μαθαίνουν να κατεργάζονται τον χαλκό και το σίδηρο. Ακόμη και  σήμερα οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν τα πάντα, για να φιμώσουν την φωνή της συνείδηση  τους.   Το   ρίχνουν   σε   κάθε  είδους διασκεδάσεις που τους προσφέρονται,, επιδιώκοντας δόξα, η προσπαθούν με πόλεμους και συγκρούσεις να δραπετεύσουν από το βασικό πρόβλημα. Όμως παρ‘ όλα αυτά η συνείδηση εξακολουθεί να είναι ταραγμένη. Ψάχνουν να βρουν ησυχία και ανάπαυση, αλλά δεν βρίσκουν πουθενά. Ψάχνουν μάταια για λίγη ευτυχία. Ο Πιλάτος αναφερόμενος στην σταύρωση του Ιησού, έπλυνε τα χέρια του σαν σημείο αθωότητας. Ο Ιούδας έριξε τα τριάντα αργύρια στο Ναό, και πήγε και κρεμάστηκε. Δεν μπορούσε πια να υποφέρει την φωνή της συνείδησης του. Την στιγμή ακριβώς που ο Ιούδας άκουσε ότι ο Ιησούς, ενώ ήταν αθώος, καταδικάστηκε σε θάνατο, η καρδιά του ελευθερώθηκε από τα χέρια του Σατάν, και η  συνείδηση του άρχισε και πάλι να λειτουργεί. Έτσι είναι και στη σημερινή εποχή. Πολλοί  άνθρωποι ενώ αμαρτάνουν, προσπαθούν να βρουν τρόπους για να κρυφτούν από τη φωνή της συνείδησης που τους κατακρίνει. Θάβουν τις αναμνήσεις των αμαρτιών τους στα πιο σκοτεινά μέρη της καρδιάς τους. Όταν η ανάμνηση της αμαρτίας ξεθωριάσει, δεν σκέπτονται πλέον γύρω από αυτή, και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα. Σε μερικούς ανθρώπους οι αναμνήσεις αυτές αναδύονται και πάλι, Όταν συμβεί να συναντήσουν κάποιον γνωστό από το παρελθόν για παράδειγμα. Τότε η καρδιά τους αρχίζει και πάλι εκ νέου να ταράσσεται, και χύνουν πικρά δάκρυα. Αυτά τα δάκρυα ίσως να δείχνουν κάποια  μεταμέλεια, ωστόσο δεν  είναι  τίποτε  άλλο  παρά  η  προσπάθεια του ανθρώπου να δικαιολογηθεί. Δεν είναι κακό όταν κλαίει κανείς για τις αμαρτίες του. Όμως έρχεται ο Σατάν και δίνει  την εσφαλμένη εντύπωση ότι χύνοντας δάκρυα μετανοίας, τακτοποιήθηκαν όλα. Τότε κανείς ησυχάζει και αισθάνεται καλύτερα. όμως η αμαρτία είναι ακόμη εκεί, κρυμμένη κάτω από το κάλυμμα των φύλλων της συκιάς. υπάρχει ένας ύμνος που λέει: «Δεν μπορούσα να σωθώ χύνοντας δάκρυα». Οι άνθρωποι ψάλλουν αυτόν τον ύμνο, και δεν σκέπτονται γύρω από την σημασία που έχουν τα λόγια αυτά. Προσεύχονται, συχνά με δάκρυα, ψάλλοντας  αυτόν τον ύμνο, ενώ παράλληλα σε κάποιο μυστικό μέρος συσσωρεύονται οι αμαρτίες η μια μετά την άλλη. Ο προφήτης Ιερεμίας αναφερόμενος σε αυτό το μέρος γράφει:

Γι αυτό, κι αν πλυθείς με νίτρο, και πληθύνεις για τον εαυτόν σου την καθαρτική αλοιφή, η ανομία σου μένει μπροστά μου σημειωμένη, λέει ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σου. (Ιερεμίας 2:22).

δεν μπορεί να ξεπλύνει κανείς την  αμαρτία  με σαπούνι, ούτε με κάποιο θρησκευτικό έθιμο. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, ότι η αμαρτία δεν μπορεί να ξεπλυθεί με σαπούνι η με κάποιες εθιμοτυπίες. Κάθε φορά που αμαρτάνουμε, η αμαρτία αυτή έρχεται μπροστά στον Θεό, και παραμένει εκεί παρόλο που  εμείς  δεν  μπορούμε  να  την  δούμε .   Την  ίδια στιγμή, η  αμαρτία αυτή μολύνει την συνείδηση, δηλ. το πνεύμα μας, με το οποίο υποτίθεται ότι  ερχόμαστε σε επαφή με τον Θεό.

Ας υποθέσουμε ότι δυο άνθρωποι έρχονται σε ρήξη μεταξύ τους, και ο ένας από αυτούς χτυπάει τον άλλον στο πρόσωπο. Ακόμη και αν το πρόσωπο που κατάφερε το χτύπημα λησμονήσει εντελώς το περιστατικό, αυτός που δέχτηκε το χτύπημα, θα το θυμάται για πολύ ακόμη. Η αμαρτία παραμένει θαμμένη βαθιά στη καρδιά του, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδικηθεί.

Εάν κάποιος διαπράξει κάποια αμαρτία, τότε αυτή δεν εξαφανίζεται, αλλά παραμένει ενώπιον του Θεού, εμποδίζοντας κάποιον να πλησιάσει τον Θεό. Η αμαρτία παραβιάζει τον νόμο του Θεού. Γι αυτό και κάθε μας πράξη που προσθέτει έστω και ένα ελάχιστο βάρος στη συνείδηση μας, είναι σιωπηλά καταγραμμένη ενώπιον του Θεού. παρόλο που πιθανόν να έχουμε λησμονήσει αυτά που κάναμε, αυτές οι πράξεις είναι καταγραμμένες, και θα προσκομισθούν κατά την κρίση ενώπιον του Θεού, για να κρίνει τα απόκρυφά  έργα των ανθρώπων.

Με την ελληνική λέξη «έσχατο λεπτό», που αναφέρεται εδώ, εννοεί την ελάχιστη νομισματική αξία μιας χώρας. Ο Ιησούς θέλει να μας πει με αυτό, ότι ακόμη και η πιο μικρή αμαρτία πρέπει να πληρωθεί, εάν όχι, τότε ο αμαρτωλός πρέπει να πεταχτεί στην κόλαση.

Νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συζητήσουμε για το εάν υπάρχει η κόλαση η όχι. Ακόμη και αυτοί που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, και αυτοί επίσης  αναπόφευκτα θα καταλήξουν στη κόλαση. Η αλήθεια δεν μεταβάλλεται σύμφωνα με τις απόψεις των ανθρώπων.

Η κόλαση είναι ο τόπος που η απόλυτη δικαιοσύνη του Θεού βρίσκει την τελική εκπλήρωση της. Η δικαιοσύνη του Θεού, βρίσκει την εκπλήρωσή της μονάχα στην σταύρωση του Ιησού Χριστού.

Η κόλαση είναι ο τόπος, όπου η δικαιοσύνη του Θεού εφαρμόζεται στο πνεύμα και στη σάρκα εκείνων που κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής τους, μείνανε έξω από την λύτρωση του Σταύρου. Ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι μια αμαρτία, δεν μπορεί κανείς να γλυτώσει από την κόλαση. Αυτό εννοεί η Βίβλος Όταν λέει:

«Και κρίθηκαν οι νεκροί (αυτοί που δεν είναι σωσμένοι), από τα γραμμένα μέσα στα βιβλία, σύμφωνα με τα έργα τους, …και κρίθηκαν ο κάθε ένας  σύμφωνα με τα έργα του…(και)  ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς.  (Αποκάλυψη 20:12-15)

Κάθε ένας που δεν  θα  συμφιλιωθεί  με τον αντίδικο του, δηλ. την συνείδηση του, θα κριθεί  και θα καταδικαστεί ανάλογα. Σε αυτούς όμως που συμφιλιώθηκαν, η τιμωρία θα τους χαριστεί.

Στο κατά Ιωάννη, ευαγγέλιο λέει:

«οποίος πιστεύει σε αυτόν, δεν κρίνετε»ι. (Ιωάννης 3:18)

 

Από την άλλη μεριά όμως, αυτοί που η συνείδηση τους δεν έχει ελευθερωθεί, θα ρίχτουν στην κόλαση. Η βαρύτητα της τιμωρίας τους θα εξαρτηθεί από τις αμαρτίες που διαπράξανε επάνω στη γη, είτε μικρές είναι αυτές είτε μεγάλες. Ο Θεός θα είναι δίκαιος ακόμη και σε αυτούς που θα καταδικαστούν.

Ο Ιούδας βασανίζονταν τόσο πολύ από τις τύψεις ώστε αυτοκτόνησε. Η κόλαση είναι ο τόπος που οι φλόγες της συνείδησης θα καίουν ασταμάτητα. Στη κόλαση οι φλόγες των τύψεων θα καίνε με μια πυκνότητα ανάλογη με τις αμαρτίες του κάθε ενός. Αυτή η φωτιά διαφέρει ριζικά από αυτή που ξέρουμε εδώ στον κόσμο μας. Οι φλόγες των τύψεων της συνείδησης δεν θα σβήνουν ποτέ. Η φωτιά της συνείδηση σας που θα καίει, θα είναι ανυπόφορη.

ΕΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ  ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Όλοι οι άνθρωποι είναι απόγονοι του Αδάμ. Είναι εκείνος που έφαγε από τους  καρπούς  του δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Επειδή έφαγε από αυτούς τους καρπούς, απέκτησε την γνώση όσον αφορά το καλό και το κακό. Στη Γένεση, ο Θεός λέει:

«Από το ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού όμως, δεν θα φας από αυτό, επειδή την ίδια ημέρα που θα φας από αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε». (Γένεση 2:17)

 

Ας σκεφτούμε για λίγο γύρω από αυτό. Εάν ο Αδάμ έτρωγε από τους καρπούς, τότε θα αποκτούσε την γνώση του καλού και του κακού. Εάν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα έπρεπε να πεθάνει. Και στ‘ αλήθεια, ο Αδάμ έφαγε και πέθανε. Το σώμα του υποτάχτηκε στον θάνατο,  ενώ ο φυσικός θάνατος εμφανίστηκε αργότερα.

Ωστόσο υπήρξε κάτι  μέσα του, το οποίο την ίδια στιγμή που αυτός  έφαγε από τους καρπούς, πέθανε αμέσως. Είναι το πνεύμα του που πέθανε. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το πνεύμα του εξαφανίστηκε, αλλά ότι η σύνδεση με τον Θεό που είναι και αυτός πνεύμα διακόπηκε, και το πνεύμα του ανθρώπου φυλακίστηκε. Παράλληλα ο φόβος και η ντροπή απέναντι στο Θεό κατέκλυσε την καρδιά του. Ο φόβος μέσα στη συνείδηση του, ήταν ο θάνατος του πνεύματος. Αυτές ήταν οι συνέπειες της γνώσης του καλού και του κακού.

Τι συμβαίνει με σας; Δεν είναι η συνείδηση σας ταραγμένη γνωρίζοντας το καλό και το κακό; Τα σκυλιά, οι χοίροι και τα αλλά ζώα δεν γνωρίζουν καθόλου τι είναι καλό, γι αυτό τον λόγο δεν αισθάνονται κανένα είδους τύψεις η φόβο όσον αφορά τις πράξεις τους. Ένα λιοντάρι μπορεί να επιτεθεί σε έναν άνθρωπο και να του αποκόψει το χέρι, ένα σκυλί μπορεί να δαγκώσει κάποιον, η μια αγελάδα να βοσκήσει σε ξένο χωράφι. Ωστόσο κανένα από αυτά τα ζώα δεν έχουν τύψεις συνειδήσεως, Επειδή δεν γνωρίζουν τι είναι καλό και κακό.

Αντίθετα εσείς κατέχετε ένα πνεύμα. Είσθε απόγονοι του Αδάμ, και γνωρίζετε τι είναι καλό και τι είναι κακό. Σαν συνέπεια όμως αυτής της γνώσης, το πνεύμα σας είναι νεκρό. Έχετε μια βεβαρημένη συνείδηση, γεμάτη  φόβο. Φυσικά και γνωρίζετε το τι είναι καλό, όμως η συνείδηση σας δεν βλέπει αυτό το καλό μέσα σας. Αισθάνεστε μια σύγκρουση μέσα σας, επειδή αυτό που γνωρίζετε σαν καλό, δεν συμφωνεί  με  αυτό που λέει η συνείδηση σας. Ο Αδάμ προσπάθησε να καλύψει αυτή την ασυμφωνία, φτιάχνοντας Από φύλλα συκιάς ένα κάλυμμα. Προσπάθησε δηλ. με αυτόν τον τρόπο να κρύψει τη συνείδηση του.

Εδώ ακριβώς βρίσκονται οι ρίζες όλων των θρησκειών. Όλες οι θρησκείες στο σύνολο τους αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες των ανθρώπων να σκεπάσουν την ντροπή της συνείδησης.

Ο Χριστιανισμός του σήμερα, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, προσπαθεί να απασχολήσει το πνεύμα που βασανίζεται. Διοργανώνουν συμπροσευχές, που δεν φέρνουν όμως καμία ειρήνη και πραγματική ελευθέρια, ψάλλουν όλοι μαζί, πράγμα το οποίο γίνεται κατά ένα τυπικό τρόπο ή με κυρίαρχο στοιχείο το             συναίσθημα, ακούνε κηρύγματα που απευθύνονται στη νόηση, στο συναίσθημα η στη θέληση, λαμβάνουν μέρος σε ένδοξες τελετές που γίνονται σε μεγαλόπρεπους ναούς. κτλ.

Ρωτήστε τον εαυτό σας εάν λαμβάνοντας μέρος σε μια από τις αναφερόμενες εκδηλώσεις, αποκτήσατε πράγματι,….πραγματική ειρήνη, πραγματική  ευτυχία  μέσα  στη συνείδησή σας, εάν  βρήκατε στ‘ αλήθεια, βαθιά μέσα σας ικανοποίηση.

Υπήρξατε ποτέ στ αλήθεια ευγνώμονες μέσα από την καρδιά σας προς τον Θεό;

Έχετε βρει πραγματική ησυχία, που δεν σταματάει ποτέ ούτε αλλοιώνεται; Εάν αποκτήσετε μέσα σας την πληροφορία ότι έχετε συμφιλιωθεί με τον αντίδικο, Τότε όλες αυτές οι τυπικές  δραστηριότητες  που  είχατε  στο  παρελθόν χάνουν εντελώς την σημασία τους. Εάν όμως δεν έχετε αυτή την βεβαιότητα, τότε είσθε στην ίδια θέση που βρίσκονταν ο Αδάμ όταν άκουσε την φωνή του Θεού και καλυμμένος όπως ήταν με φύλλα από συκιά έτρεμε από τον φόβο του. Παρόλο που ήταν καλυμμένος με τα φύλλα συκιάς, είπε ότι φοβήθηκε γιατί ήταν γυμνός. Στη εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι έχουν διάφορες εμπειρίες, όπως γλωσσολαλιά, εντυπωσιακές θεραπείες, καθολικές συσπάσεις σε όλο το σώμα, αιφνίδια αισθήματα ζεστής, κτλ. Ωστόσο τα προ-βλήματα βαθιά μέσα τους παραμένουν. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει φως στο πνεύμα τους, και η συνείδηση τους δεν έχει ελευθερωθεί. Όλες αυτές οι εμπειρίες είναι σαν τα φύλλα της συκιάς.

Η άποψη που έχουν για το καλό, πηγάζει από την προσωπική τους ηθική, την δική τους  αίσθηση της δικαιοσύνης. Μπορεί ο κόσμος να εκθειάζει κάτι τέτοιο, όμως αυτού του είδους το καλό είναι της ίδιας φύσεως με  αυτό που υπήρξε στον Αδάμ όταν έφαγε τους καρπούς από το  δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού. Έχοντας σαν θεμέλιο λίθο αυτού του είδους το καλό, οι άνθρωποι συζητούνε γύρω από  θέματα πίστης, χτίζοντας πάνω σε αυτό το θεμέλιο τις θρησκείες τους. Συζητούνε γύρω από την ζωή, και επινοούν διάφορες φιλοσοφίες όπως ο υπαρξισμός. Αναφέρονται στην ηθική, και κατεργάζονται ένα σύστημα κοινωνικής ηθικής. Συζητούνε για πολιτική, και διαλογίζονται γύρω από τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό που είναι θεμελιωμένοι  στον   αθεϊσμό .   Με  παρόμοιο  τρόπο ενεργεί κάποιος που έχει μελετήσει την Βίβλο σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και σταθμά που έχει, ως προς  το τι είναι καλό και κακό. Επινοεί θεολογίες, συστήματα σκέψης, αφήνοντας την αναγέννηση απ έξω, καθώς επίσης και διάφορες κατευθύνσεις στην πίστη που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το πνεύμα. Παραμελούν το καλό που αποκάλυψε ο Θεός, και θάβουν την αλήθεια. Μονάχα ο σταυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στον Θεό, και ο σταυρός αυτός, αποκλείει κάθε τι που έρχεται από τον άνθρωπο.

Επειδή, ο λόγος του Σταύρου σε εκείνους που χάνονται  Είναι μωρία, σε μας όμως που σωζόμαστε  Είναι δύναμη του Θεού.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό με την σοφία αυτού του κόσμου. Η σοφία του ανθρώπου απομακρύνει τον άνθρωπο από την αλήθεια, και δημιουργεί λανθασμένες διδασκαλίες. Ότι έχει να κάνει με τον όρο θρησκεία, δεν είναι τίποτε άλλο από φύλλα συκιάς.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ  ΑΠΟ  ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Το αληθινό ευαγγέλιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απελευθέρωση από την θρησκεία. Μέσω της θρησκείας ο άνθρωπος προσπαθεί να καθησυχάσει τη ταραγμένη συνείδηση του που βρίσκεται στην αιχμαλωσία. Το ευαγγέλιο ελευθερώνει την συνείδηση. Λέγοντας ο Ιησούς:

«Ελατέ σε μένα όλοι εσείς που είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω»,

αναφέρεται στους Ιουδαίους, προσφέροντας τους την απελευθέρωση. Στους Ιουδαίους που βασανίζονταν από μια ταραγμένη συνείδηση, κάτω από τον βάρος των τελετών και των διατάξεων της θρησκείας τους.

Ο νόμος έγινε η θρησκεία τους. Ωστόσο ο Θεός τους έδωσε τον νόμο για να γνωρίσουν με αυτόν ότι είναι αμαρτωλοί.  Η  Βίβλος  μας  λέει:

 

«..έτσι ο νόμος έγινε παιδαγωγός μας προς τον Χριστό»

(Γαλάτες 3:24).

 

Αναφέρεται στον νόμο σαν «Δυνάμεις του κόσμου», (Γαλάτες 4:3). Ο  Ιησούς   ήλθε  σε  αυτόν  τον κόσμο, για να μας ελευθερώσει από τον παιδαγωγό. Αυτή είναι και η ουσία του ευαγγελίου.

Ο Αδάμ και η Εύα έκαναν ένα κάλυμμα από φύλλα συκιάς. Παρ’ όλα αυτά δεν αισθανόντουσαν καλά, φοβόντουσαν. Γι αυτό και έφτιαξε ο ίδιος ο Θεός καλύμματα από δέρματα για αυτούς, (Γένεση 3:21), ελευθερώνοντας τους. Αυτό είναι το ευαγγέλιο.

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙZΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

 

Έβαλες τις ανομίες μας μπροστά σου, τις κρυφές πτυχές μας στο φως του προσώπου σου. Επειδή Όλες οι ημέρες μας παρέρχονται στη οργή σου. Διατρέχουμε τα χρόνια μας σαν ένα διανόημα.

(Ψαλμός 90: 8-9)

 

Όλες οι κρυφές αμαρτίες μας, ακόμα και εκείνες οι πράξεις μας  που θεωρούμε ότι ήσαν καλές, θα ξεσκεπαστούν από το φως του προσώπου του Ιησού Χριστού. Έχετε ποτέ αισθανθεί την οργή του Θεού επάνω σας, κοιτώντας την ζωή που ζήσατε μέχρι σήμερα; Εάν ναι, τότε θα γνωρίσετε ότι ο άνθρωπος εξ αιτίας της αμαρτωλότητας, του  στέκοντας ενώπιον του Θεού, είναι καταδικασμένος σε θάνατο. Εάν η συνείδηση σας ανοιχτεί προς τον  Θεό, τότε θα ανακαλύψετε, ότι δεν υπάρχει ούτε ο παραμικρός λόγος να έχει κάποιος εμπιστοσύνη στον εαυτόν του. Τίποτα  δεν  μπορεί   να   γίνει   καινούργιο   εάν  δεν  λάμψει πρώτα το φως της αλήθειας. Δεν μπορούμε εμείς να ανακαινισθούμε από μόνοι μας, η να αναγεννηθούμε σαν καινούργιο δημιούργημα, εάν δεν λάμψει πρώτα το φως της αλήθειας στις καρδιές μας. Dwight L. Moody, Charles G. Finney, John Wesley, John Bunyan, John Calvin, Martin Luther, και παρά πολλοί άλλοι πιστοί του αιώνα μας, όλοι τους είχαν την εμπειρία της αναγέννησης. Είναι τελικά δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί τόσες πολλές εκκλησίες σήμερα αρνούνται τον ζωοποιό ρόλο του Πνεύματος του Άγιου, καθώς και την προσωπική εμπειρία της αναγέννησης. Υπάρχουν μερικοί που ναι μεν δέχονται, τουλάχιστον διανοητικά, ότι ο άνθρωπος πρέπει να αναγεννηθεί, όμως υποστηρίζουν ότι η αναγέννηση είναι μια μυστική εμπειρία, η κάτι που μπορεί κανείς να το κατεργαστεί. Πολλές εκκλησίες κηρύττουν στους ανθρώπους ότι θα πάνε στον ουρανό, και διακηρύττουν,« ειρήνη!, ειρήνη!, και όμως δεν υπάρχει ειρήνη» (Ιερεμίας 6,14), παρόλο που δεν γνωρίζουν την πραγματική σημασία της αναγέννησης. Η Βίβλος δεν απατά τους ανθρώπους. Στην προς Εφέστιους επιστολή λέει:

«…στον οποίο και αφού πιστέψατε, σφραγιστήκατε με το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης.» (Εφεσίους 1:13)

 

Η Βίβλος μας λέει επίσης :

«αυτό το πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το  πνεύμα

μας, ότι είμαστε  παιδία του Θεού.»

(Ρωμαίους 8:16)

 

«οποίος πιστεύει στον γιο του Θεού  έχει μέσα του την μαρτυρία..

(1η Ιωάννη 5:10).

 

«…αναγκάστηκα να σας γράψω, προτρέποντας  στο να αγωνίζεσθε για την πίστη, που μια φορά παραδόθηκε στους άγιους.»  (Ιούδας 3).

Εάν αμφιβάλετε και δεν έχετε πραγματική ειρήνη στη συνείδηση σας, τότε η πίστη σας δεν είναι αληθινή. Η Βίβλος είναι η αλήθεια. Η Βίβλος περιγράφει την αναγέννηση σαν ένα καθαρισμό του πνεύματος, μια τελειοποίηση της συνείδησης, μια καλή συνείδηση που προσβλέπει προς τον Θεό. Η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού που μένει αμετάβλητος. Στο κατά Ματθαίο ευαγγέλιο  Είναι  γραμμένο:

«Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, τα λόγια μου όμως δεν θα παρέλθουν.»

(Ματθαίος 24:35).

Τα λόγια του Θεού, θα πρέπει όχι μονάχα στην ιστορία των ανθρώπων να εκπληρωθούν, αλλά και μέσα στο πνεύμα σας, και συγκεκριμένα στη συνείδηση σας. Στον ψαλμό 107 είναι γραμμένο:

«Τότε Μέσα στη  θλίψη τους, φωνάζουν στον Κύριο, και τους σώζει από τις ανάγκες τους, αποστέλλει τον λόγο του και τους γιατρεύει, και τους ελευθερώνει από την φθορά τους». (Ψαλμ107:19-20)

 

Εάν  το  φως  του  λόγου  του  Θεού  δεν  ελευθέρωσε κάποια στιγμή την συνείδηση σας που βασανίζονταν γεμάτη φόβο εξ αιτίας της αμαρτίας, τότε δεν πρόκειται να δείτε τον Θεό. Στην αποκάλυψη του Ιωάννη στο κεφάλαιο 21 λέει ότι, τίποτα ακάθαρτο δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών.

ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΤΕ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΩΤΗΤΑ

Η ζωή των ανθρώπων διαρκεί λίγο. Παρ’ όλα αυτά είναι γεμάτη από πολύπλοκα προβλήματα που καθημερινά μας επιβαρύνουν.

Μέσα στην χριστιανοσύνη, υπάρχουν παρά πολλές ομολογίες (δόγματα), που όλες  τους επικαλούνται ότι εκπροσωπούν την αλήθεια. Κάθε μια από αυτές τις κατευθύνσεις, έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Επιθυμώντας να γνωρίσετε πια από όλες αυτές είναι η αληθινή εκκλησία, θέλοντας να εμπιστευτείτε κάποια, καθώς παρατηρείτε αυτές σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής, συνήθως εκείνο που κατά πρώτον θα ερευνήσετε θα είναι ίσως ο αριθμός των μελών, η οικονομική κατάσταση της δεδομένης εκκλησίας, και γενικά η όλη πορεία της.

Πιστεύετε ότι ενώπιον του Θεού, κάτι από όλα αυτά έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία; Νομίζετε ότι ο Θεός θεωρεί αυτά τα εξωτερικά στοιχεία σημαντικά; Ποια σημασία  νομίζετε  ότι  έχουν  όλα  αυτά  τα δόγματα ενώπιον του Θεού; Καμία!

Εκείνο που ενδιαφέρει βασικά τον Θεό είναι η κατάσταση του πνεύματος και της συνείδησης του κάθε ενός ξεχωριστά.

Όλα έχουν τις ρίζες τους στην αιωνιότητα. Εάν το χρονικά πεπερασμένο δεχτεί μέσα του την αιωνιότητα, εάν η ζωή σας ξαφνικά φωτιστεί από το φως της απεραντοσύνης, τι σημασία έχουν όλα αυτά; Ακόμη κι αν μελετούσατε την αλήθεια με ολόκληρο το φάσμα της ακαδημαϊκής σας γνώσης, ακόμη και τότε δεν θα μπορούσατε να λύσετε το πρόβλημα σας. Οπωσδήποτε έχει κάποια σημασία και κάποια άξια, το να μελετήσει  κανείς   σωστές   διδασκαλίες.  Όμως εάν αυτές οι διδασκαλίες δεν ξυπνήσουν μέσα σας την ζωή, τότε αυτό που θα έχετε μάθει δεν   θα είναι η αλήθεια.

Η αλήθεια έχει να κάνει με την πραγματικότητα, και η πραγματικότητα είναι ένα γεγονός. Ο υπολογισμός των θερμίδων, και η χημική  ανάλυση ενός γεύματος μπορεί να είναι πέρα για πέρα επιστημονική. Ωστόσο δεν θα επωφεληθείτε πραγματικά από το γεύμα αυτό εάν δεν το φάτε. Μονάχα εάν το φάτε, μονάχα τότε θα απορροφήσει το σώμα σας τα απαραίτητα στοιχεία που θα χρησιμεύσουν να διατηρηθεί το σώμα υγιές και δυνατό. Μονάχα εάν λάβετε το γεύμα αυτό μέσα σας, τότε μόνον το περιεχόμενο του θα γίνει αληθινό για σας.

Η θεωρητική γνώση δεν αρκεί. Ο Σταυρός είναι ένα γεγονός  και όχι μια θεωρία. Εάν αυτό το γεγονός δεν αφήσει κάποια επίδραση επάνω στην συνείδηση σας, τότε  ναι  μεν  γνωρίζετε  το  δόγμα, ωστόσο δεν έχετε την αλήθεια μέσα σας. Ελευθερώθηκε κάποια δεδομένη στιγμή η συνείδηση σας με την επίγνωση της αλήθειας του Σταύρου; Βιώσατε ποτέ μια ολοκληρωτική αλλαγή στη ζωή σας; Με αυτό δεν εννοώ μια κάποια αλλαγή με  αφορμή κάποιας ανθρώπινης πειθαρχίας. Ελευθερώθηκε ποτέ η συνείδηση σας από το βάρος της αμαρτίας;

Έρχονται στ’ αλήθεια τα λόγια των ύμνων που ψάλετε πράγματι από την καρδιά σας;

Όταν διαβάζετε το σύμβολο της πίστης, στ’ αλήθεια δοξάζετε και τιμάτε με όλη σας την καρδιά, Εκείνον που αναστήθηκε από τους νεκρούς,…Εκείνον που αναλήφθηκε  στους  ουρανούς,  και που κάθεται  στα δεξιά του Θεού του Πατέρα, του Ύψιστου; Όταν λέτε αυτά τα λόγια, γεμίζει η καρδιά σας με ευγνωμοσύνη,  χαρά και ελπίδα που πηγάζει από την αλήθεια που περιέχουν αυτά τα λόγια; Ίσως να πιστεύετε στο Πνεύμα το Άγιο, και να γνωρίζετε τι θα πει πραγματική κοινωνία των άγιων, γνωρίζετε όμως επίσης την αληθινή σημασία της κοινωνίας με τον Θεό;

Ας πάτε ενώπιον του Θεού που είναι πνεύμα, και ας αναρωτηθείτε μέσα στην συνείδηση σας, εάν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα η σύμφωνα με το πνεύμα. Είναι ένα μεγάλο λάθος, εάν προσπαθείτε στη ζωή σας να προστατεύσετε την σάρκα σας, αγνοώντας το πνεύμα σας. Στην πραγματικότητα πρέπει να παραδεχτείτε ότι δεν μπορείτε να προστατεύσετε ούτε τη σάρκα σας. Μονάχα ο Θεός μπορεί.

Στο ευαγγέλιο κατά Ιωάννη είναι γραμμένο:

 

«Και Εγώ δίνω σε αυτά ζωή αιώνια, και δεν θα απολεστούν ποτέ, και κανείς δεν θα μου τα αρπάξει από τα χέρια μου.»

 

Δεν είναι ίσως το γεγονός ότι δεν είσθε ακόμη ιδιοκτησία του Θεού, η κύρια αιτία που τόσο πολύ βασανίζεστε, και προσπαθείτε να προστατεύσετε την σάρκα σας; Εάν πραγματικά Του ανήκετε, δεν θα σας προστατεύσει, δεν θα σας προφυλάξει;

🙂

PAUL 777