Μέσα  στο  φόβο  και  στες  υποψίες, με  ταραγμένο  νου  και  τρομαγμένα  μάτια, λυώνουμε  και  σχεδιάζουμε  το  πως  να  κάνουμε για  ν’  αποφύγουμε  τον  βέβαιο τον  κίνδυνο  που  έτσι  φρικτά  μας  απειλεί. Κι  όμως  λανθάνουμε,  δεν  είναι  αυτός  στον  δρόμο` ψεύτικα  ήσαν  τα  μηνύματα (ή  δεν  τ’  ακούσαμε,  ή  δεν  τα  νιώσαμε  καλά). Άλλη  καταστροφή,  που  δεν  την  φανταζόμεθαν, εξαφνική,  ραγδαία  πέφτει  επάνω  μας, κι  ανέτοιμους  – που  πια  καιρός –  μας  συνεπαίρνει. Κ. Π. Καβάφης Κι αυτός τα ίδια παρατηρεί. Τα ίδια σκέφτεται μόνο δεν παίρνει τον δρόμο, αυτό του προσκυνητή. Έτσι δείχνει τουλάχιστον. Μα τα ίδια λέει και καθώς ξέρει να χειρίζεται το λόγο ο ποιητής, τα λέει τόσο ανάγλυφα. Σφυροκοπάει την ψυχή…