Παραθέτουμε μεταφρασμένο το πρώτο μέρος από το τέταρτο και τελευταίο  κεφάλαιο του βιβλίου “Answers to the 4 big questions” του αμερικάνικου οργανισμού δημιουργιστών Answers to Genesis.

Η Βίβλος ξεκινά με τη δήλωση, «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον Ουρανό καιτη Γη.» (Γένεση 1:1). H ύπαρξη του Θεού εννοείται  ως προφανής στοχασμός, και ως αυταπόδεικτη.  Στο βιβλίο των Ψαλμών 14:1(ποιητικό βιβλίο της Βίβλου)λέει, «Ο άφρονας, είπε στην καρδιά του: Δεν υπάρχει Θεός. Διεφθάρηκαν· έγιναν βδελυροί στα έργα· δεν υπάρχει κανένας, που να πράττει το αγαθό.»

Η Βίβλος συνδέει τις λανθασμένες σκέψεις σχετικά με τον Θεό – ιδιαίτερα την άρνηση της ύπαρξής Του – με την κατεστραμμένη ηθική. Εάν δεν υπάρχει Θεός, ούτε Δημιουργός, ποιος θέτει τους κανόνες; Είμαστε ηθικά ακυβέρνητοι. Όταν οι Ισραηλίτες ξεχνούσαν ότι Θεός είναι ο δημιουργός τους ο κριτής και ο βασιλιάς τους «κάθε ένας έκανε το αρεστό στα μάτια του»(Κριτές 21:25) και έτσι βασίλευε το χάος.

Το ίδιο βλέπουμε ότι συμβαίνει και σήμερα. Κράτη που κάποτε οι πολίτες τους τιμούσαν τον Θεό έζησαν πρωτοφανή ασφάλεια και ευημερία. Οι ίδιες χώρες σήμερα καταρρέουν καθώς οι άνθρωποί τους, γυρνούν την πλάτη τους στον Θεό. Στις Παροιμίες (βιβλίο της Βίβλου) στο 14:34 λέει: « Η δικαιοσύνη υψώνει έθνος· ενώ η αμαρτία είναι όνειδος λαών.»

Καθώς οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό, ζώντας σαν αυτός να μην υπήρχε, η αμαρτία πληθαίνει – πολιτική διαφθορά, ψέματα, κλεψιές, λασπολογίες, φόνοι, χρήση ναρκωτικών, ασωτία, μοιχεία και όλα τα ήδη της απληστίας. Τεράστια οικονομικά βάρη έρχονται πάνω στους πολίτες καθώς οι κυβερνήσεις πληρώνουν όλοι και περισσότερα σε αστυνομικές δυνάμεις φυλακές, συστήματα κοινωνικής προστασίας, προσπαθώντας να μπαλώσουν όλα τα προβλήματα. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από την Καινή διαθήκη γραμμένο περίπου 2000 χρόνια πριν και καθώς το διαβάζουμε φαίνεται σαν σχόλιο που ταιριάζει στον σημερινό κόσμο.

«Επειδή, οργή του Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων, που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας.  Επειδή, ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό, είναι φανερό μέσα τους· για τον λόγο ότι, ο Θεός το φανέρωσε σ’ αυτούς.  Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή τής κτίσης τού κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι. Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν· αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους. Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί. Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών. Γι’ αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους.  Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν. Γι’ αυτό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε πάθη ατιμίας· επειδή, και οι γυναίκες τους αντικατέστησαν τη φυσική χρήση με την αφύσικη·  παρόμοια δε και οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση τής γυναίκας, άναψαν μέσα τους από την επιθυμία τους ο ένας προς τον άλλον, κάνοντας την ασχημοσύνη, αρσενικοί σε αρσενικούς, και απολαμβάνοντας στον εαυτό τους την πρέπουσα αντιμισθία τής πλάνης τους. Και καθώς αποδοκίμασαν το να έχουν επίγνωση του Θεού, ο Θεός τούς παρέδωσε σε αδόκιμο νου, ώστε να κάνουν εκείνα που δεν πρέπει·  επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια·  ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών, απειθείς στους γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες·  οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν.» (Ρωμαίους 1:18-32)

 

Πολλούς από αυτούς που βρίσκονται σε υψηλές κυβερνητικές ή εκπαιδευτικές θέσεις των κάποτε εύρωστων κρατών η Βίβλος τους αποκαλεί «άφρονες» (ανόητους). Διακηρύττουν ότι είναι σοφοί αλλά με το να αρνούνται την ύπαρξη του Θεού ή το ότι ο Θεός δεν έχει καμία δουλειά μαζί τους έχουν γίνει «άφρονες».

 

Θεμέλιο της καταστροφής της πίστης στον Θεό είναι η πλατιά αποδοχή του σκεπτικού της εξελικτικής θεωρίας – δηλαδή ότι όλα προήλθαν αφ εαυτού τους μέσω φυσικών διεργασιών, και ότι ο Θεός δεν είναι αναγκαίος. Οι άνθρωποι δέχονται ότι υπάρχει «σχέδιο» αλλά όχι Σχεδιαστής απαραίτητα. Έχει γίνει αποδεκτό ότι τα σχεδιασμένα πράγματα, σχεδίασαν τους εαυτούς τους! Αυτή η σκέψη, όπου η προφανής ένδειξη για την ύπαρξη του Θεού απορρίπτεται, οδηγεί στον αθεϊσμό (ότι δεν υπάρχει Θεός) και στον κοσμικό ανθρωπισμό (ο άνθρωπος μπορεί να χαράξει την πορεία του χωρίς τον Θεό). Αυτό το σκεπτικό κυριαρχεί στα media, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια αλλά και στον τρόπο που σκέπτονται οι πολιτικοί.

Η “Εξελικτική” σκέψη  σκοτώνει.

Κάποιες από τις αποδειγμένα μεγαλύτερες θηριωδίες στον κόσμο, με εκατομμύρια θύματα, έχουν γίνει από ανθρώπους που έχουν προσαρτήσει την εξελικτική σκέψη στην ηθική τους. Άτομα όπως ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Μάο Τσετούνγκ, ο Πολ Ποτ είναι σε αυτή την κατηγορία. Ο αθεϊστής Άρθουρ Κήθ (Arthur Keith), επιβεβαιώνει για τον Χίτλερ. « Ο γερμανός Φύρερ… είναι ένας εξελικτικός. Επιδιώκει συνειδητά να κάνει την γερμανική πρακτική να συμβαδίζει με την θεωρία της εξέλιξης.»[1] Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν απίστευτα και έχασαν την ζωή τους εξαιτίας αυτού του αθεϊστικού τρόπου σκέψης. Ο Αθεϊσμός σκοτώνει, επειδή χωρίς Θεό δεν υπάρχουν κανόνες, κάθε κράτημα φεύγει. Πίσω από τις προσπάθειες να νομιμοποιηθούν η ευθανασία, οι εκτρώσεις[2], η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία, η πορνογραφία, και η ακολασία, βρίσκονται άνθρωποι που ουσιαστικά δεν υπολογίζουν τον Θεό στη ζωή τους. Όλα αυτά προκαλούν αθλιότητα, δεινά, και θάνατο. Ο Αθεϊσμός στην πραγματικότητα είναι η φιλοσοφία του θανάτου. Τελευταία οι αθεϊστές αρέσκονται στο να προβάλλουν τις ωμότητες που έγιναν από υποτιθέμενους «Χριστιανούς» – οι «Σταυροφόροι» είναι το αγαπημένο τους θέμα. Ωστόσο εάν οι άνθρωποι που διέπραξαν όλα αυτά τα τρομερά πράγματα ήταν πράγματι χριστιανοί, είναι προφανές ότι ήταν ασυνεπείς με τα χριστιανικά κριτήρια ηθικής. (Π.χ. ου φονεύσεις, αγάπα τους εχθρούς σου). Αντίθετα όμως, άνθρωποι σαν τον Στάλιν, για παράδειγμα, ήταν συνεπείς στα ηθικά τους κριτήρια, επειδή δεν είχαν αντικειμενική βάση για την ηθική (ο συγκεκριμένος μάλιστα έγινε αθεϊστής μετά που διάβασε τον Δαρβίνο). Ο Κηθ ( που αναφέρθηκε παραπάνω) παραδέχεται ότι ο Χίτλερ ήταν συνεπής με την εξελικτική του φιλοσοφία. Η Βίβλος λέει: «Ο Θεός είναι αγάπη», «αγαπάτε αλλήλους» και «αγαπάτε τους εχθρούς σας» μια τέτοια αγάπη είναι αυτοθυσία. Κατά συνέπεια οι Χριστιανοί είναι στην πρώτη γραμμή βοηθώντας τους αρρώστους, φροντίζοντας ορφανά και τους ηλικιωμένους, ταΐζοντας τους πεινασμένους, εκπαιδεύοντας τους φτωχούς και αντιστέκονται με πράγματα όπως η παιδική εργασία και η σκλαβιά. Ο Αθεϊσμός λέει ότι η «αγάπη» είναι απλώς ιδιοτέλεια στο να δώσουμε στα γονίδιά μας περισσότερες ευκαιρίες να επικρατήσουν στα παιδιά ή την συγγένειά μας. Στον «αγώνα για την επικράτηση του ισχυρότερου» που υπάρχει χώρος για συμπόνια; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ, αναπτύχθηκαν εξαιτίας του πόθου του, η «Άρια φυλή», να κερδίσει  τη μάχη της «διατήρησης των καλύτερων φυλών στον αγώνα της ζωής». Εν τούτοις, ο αθεϊσμός δεν είναι μόνο καταστροφικός, αλλά είναι και εκ θεμελίων λογικά ελαττωματικός επειδή ο Θεός υπάρχει όπως θα δούμε.

 

Οι ενδείξεις για την ύπαρξη θείου συγγραφέα της Βίβλου

Η Βίβλος δεν διακηρύττει απλώς ότι υπάρχει Θεός, αλλά φέρει επίσης και μαρτυρίες για την ύπαρξή Του, επειδή μόνο μια θεία έμπνευση μπορεί να δικαιολογήσει την ξεχωριστή θέση της ανάμεσα στα άλλα βιβλία. Αυτές οι ενδείξεις έχουν ως εξής:

Η Βίβλος χαρακτηρίζεται από θαυμαστή ενότητα, επειδή έστω κι αν έχει γραφτεί από περισσότερους από σαράντα συγγραφείς, οι οποίοι προέρχονταν από δεκαεννιά διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα, σε εύρος 1600 ετών, παρουσιάζει μοναδική συνοχή και ειρμό από την αρχή ως το τέλος της. Πράγματι το πρώτο και το τελευταίο βιβλίο της   εφαρμόζουν τόσο τέλεια – καθώς μιλάνε –  για τον «Χαμένο παράδεισο» και τον «Ανακτημένο παράδεισο» αντίστοιχα – ώστε δίνουν μια δυνατή μαρτυρία για τον θείο συγγραφέα τους. (Συγκρίνετε αν θέλετε Γένεση 1-3 και Αποκάλυψη 21 – 22)

 

Ο θαυμαστός τρόπος διαφύλαξης της μέχρι σήμερα. Παρά τις πολιτικές και θρησκευτικές διώξεις, η Βίβλος παραμένει. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εφαρμόζοντας ένα διάταγμα του 303μΧ νόμιζε ότι είχε καταστρέψει κάθε μισητή Βίβλο. Έστησε λοιπόν μια αναμνηστική στήλη πάνω στις στάχτες των καμένων Γραφών γιορτάζοντας την νίκη του. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα ο Μέγας Κωνσταντίνος παράγγειλε την έκδοση πενήντα (χειρόγραφων) Βίβλων με κρατικά έξοδα! Τον18ο αιώνα ο Βολταίρος προέβλεψε ότι μέσα σε έναν αιώνα δεν θα έχουν μείνει Βίβλοι επάνω στην Γη. Πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του η Βιβλική Εταιρία της Γενεύης χρησιμοποίησε το τυπογραφικό του πιεστήριο και το σπίτι του για να εκδίδει Βίβλους. Σήμερα  ολόκληρη η Βίβλος είναι μεταφρασμένη σε πάνω από 400 γλώσσες, πολύ περισσότερες από όσο έχει μεταφραστεί κάθε άλλο βιβλίο.

 

Η ιστορική ακρίβεια της Βίβλου. Ο φημισμένος αρχαιολόγος Νέλσον Γκλούκ (Nelson Glueck) μίλησε για την «απίστευτα ακριβή ιστορική μνήμη της Βίβλου». Ο παγκόσμια αναγνωρισμένος ως ένας από τους μεγαλύτερους αρχαιολόγους Ουίλιαμ Όλμπράιτ (William F. Albright) δήλωσε:

« Ο υπέρμετρος σκεπτικισμός απέναντι στη Βίβλο από σημαντικές ιστορικές σχολές του 18^ου και 19^ου αιώνα, κάποιες φάσεις των οποίων ακόμα επανεμφανίζονται περιοδικά, σταδιακά έχουν καταλήξει αναξιόπιστες. Μετά από ανακαλύψεις επί ανακαλύψεων έχει εδραιωθεί η ακρίβεια σε αμέτρητες λεπτομέρειες, πράγμα που έχει προκαλέσει αυξημένη αναγνώριση στην αξία της Βίβλου ως ιστορικής πηγής».

 

O σερ Ουίλιαμ Ράμσεï  (Sir William Ramsay) που θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους αρχαιολόγους  που υπήρξαν ποτέ, αρχικά δεν πίστευε ότι η Καινή Διαθήκη είναι ιστορικά αξιόπιστη. Ωστόσο οι αρχαιολογικές του ανακαλύψεις, τον έκαναν να καταλάβει ότι ο σκεπτικισμός του ήταν αδικαιολόγητος. Στη συνέχεια είχε μια φανερή αλλαγή στη νοοτροπία του σχετικά. Μιλώντας για τον ευαγγελιστή Λουκά, (τον συγγραφέα του ομώνυμου  ευαγγελίου και των Πράξεων των Αποστόλων) είπε ότι « ο Λουκάς είναι ένας ιστορικός πρώτης τάξεως… θα έπρεπε να έχει τοποθετηθεί ανάμεσα στους μεγαλύτερους ιστορικούς».

Σε πολλά συγκεκριμένα σημεία η αρχαιολογία επιβεβαιώνει την βιβλική ακρίβεια. Υπάρχουν πολλές επί μέρους πληροφορίες για τις οποίες οι σκεπτικιστές έβαζαν ερωτηματικό, συνήθως με το επιχείρημα, ότι δεν πρόκειται για αντικειμενική μαρτυρία (εξαιτίας της λανθασμένης εντύπωσης  για έλλειψη εξωβιβλικών πηγών), για να ανακαλύψουν λίγο αργότερα, ότι η εξέλιξη των αρχαιολογικών ευρημάτων υποστηρίζει την Βίβλο.

 

Η επιστημονική ακρίβεια της Βίβλου. Μερικά παραδείγματα : Η γη είναι στρογγυλή, (Ησαΐας 40:22) η γη είναι κρεμασμένη στο διάστημα χωρίς ορατή υποστήριξη, (Ιώβ 26:7) τα αστέρια είναι αμέτρητα, (Γένεση 15:5) ο κύκλος του νερού, τα θαλάσσια ρεύματα, τα ζωντανά όντα αναπαράγονται κατά το είδος τους, πολλές κατανοήσεις σε θέματα υγείας, υγιεινής, δίαιτας, φυσιολογίας (όπως για παράδειγμα η σημασία του ρόλου του αίματος λευϊτικό 17:11), το πρώτο και το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, (Ησαΐας 50:6) και πολλά άλλα.

 

Η προφητική ακρίβεια της Βίβλου. Η Βίβλος δηλώνει ότι μόνο ο Θεός μπορεί να πει με ακρίβεια μελλοντικά γεγονότα. Ο Θεός είπε: « Έκτοτε, ανήγγειλα τα εξαρχής· και βγήκαν από το στόμα μου· και τα διακήρυξα· τα έκανα αυτά ξαφνικά, και έγιναν. …  Έκτοτε, μάλιστα, ανήγγειλα σε σένα τούτο, πριν γίνει το διακήρυξα σε σένα, για να μη πεις: Το είδωλό μου τα έκανε· και το γλυπτό μου, και το χυτό μου, τα πρόσταξε.» (Ησαΐας 48:3,5)

Μάταια ψάχνει κανείς για λεπτομερειακά ακριβείς προφητείες σε θρησκευτικά βιβλία άλλων θρησκειών, αλλά η Γραφή περιέχει πολλές. Μόνο για το πρόσωπο του Ιησού ο ΜακΝτόουελ (McDowell) αναφέρει 61 προφητείες. Πολλές από αυτές όπως ο τόπος και η εποχή της γέννησής Του, η προδοσία, συμβάντα κατά την ώρα του θανάτου Του, η ταφή Του κλπ. ήταν πέρα από τον έλεγχό Του (να τις προκαλέσει). Ο ΜακΝτόουελ επίσης αναφέρεται σχολαστικά σε δώδεκα συγκεκριμένες και λεπτομερείς προφητείες σχετικά με την Τύρο, τη Σιδώνα, τη Σαμάρια, την Γάζα, την Ασκαλώνα, την χώρα του Μωάβ και του Αμμών, την Πέτρα, τον Εδώμ, τις Θήβες,  την Μέμφιδα, την Νινευή, την Βαβυλώνα, τις Χωραζίν – Βηθσαϊδά – Καπερναούμ, Ιερουσαλήμ, Παλαιστίνη. Αποδεικνύει ότι αυτές οι προφητείες είανι έγγυρες και  γράφτηκαν πολύ πριν τα γεγονότα. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν τυχαία. Μόνο αυτός που θεληματικά τα αγνοεί, (2 Πετρ. 3:5) μπορεί να αρνηθεί αυτή τη μαρτυρία και ότι πράγματι ο Θεός ενέπνευσε αυτούς τους προφήτες.

 

Η επιρροή της Βίβλου στον πολιτισμό. Η Βίβλος ειδικότερα μετά την επανανακάλυψη της (με την Μεταρύθμιση από τον 16^ο αιώνα και ύστερα) μεταμόρφωσε τα Βρετανικά νησιά, και άλλες περιοχές του κόσμου στις οποίες διαδόθηκε. Είναι η βάση του Βρετανικού νόμου, είναι μέσα στον καταστατικό χάρτη σε χώρες με επι μακρών σταθερή δημοκρατία, όπως η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Η Βίβλος έχει εμπνεύσει  αριστουργήματα της  λογοτεχνίας – από τον Μίλτον, τον Σαιξπηρ, τον Κόλεριτζ, τον Σκώτ, για να αναφέρουμε μερικούς-  όπως επίσης και την τέχνη των Λεονάρντο ντα Βίντσι, Ρεμπράντ, Ραφαήλ, Μιχαήλ Άγγελου και άλλων. Εχει εμπνεύσει την εξαίσια μουσική των Μπαχ, Χαίντελ, Χάυντν, Μέντελσον, Μπραμς και άλλων. Πραγματικά το να αρνηθούμε να δεχθούμε την βιβλική κοσμοθεωρία στην Δύση έχει παραλληλιστεί με το να αρνηθούμε την ομορφιά της τέχνης της[1]. Σήμερα το μήνυμα της Βίβλου – τα Καλά Νέα του Ιησου Χριστού – συνεχίζει να μεταμορφώνει. Πρώην κανίβαλοι ζουν με ειρήνη, και ομάδες ανιμιστικών φυλών έχουν ελευθερωθεί από τον φόβο και τις μάχες, και όλο αυτό εξαιτίας της Βίβλου.

Η απόλυτη ειλικρίνεια της Βίβλου. Κάποιος είπε: «Η Βίβλος δεν είναι ένα βιβλίο που θα έγραφε κάποιος εάν ήθελε, ή θα ήθελε αν μπορούσε» Η Βίβλος δεν εξυμνεί ανθρώπους, αλλά τον Θεό. Οι άνθρωποι της Βίβλου είναι γήινοι – χωματένιοι- παρουσιάζονται με όλα τους τα ελαττώματα. Μέσα σε ένα σκηνικό  αμαρτωλότητας και αδικίας, διαφαίνεται η λαμπρότητα της αγιότητας και της πιστότητας του Θεού.

Ακόμα και για τους ήρωες της πίστης (Εβραίους 11) είναι καταγεγραμμένες οι αποτυχίες τους, συμπεριλαμβανομένου του Νώε (Γένεση 9:20-24) του Μωυσή (Αριθμοί 20:7-12) του Δαβίδ,(2 Σαμουήλ 11)του Ηλία (1 Βασιλέων 19) και του Πέτρου (Ματθαίος 26:74). Από την άλλη πλευρά οι εχθροί του Θεού πολλες φορές εξυμνούνται – για παράδειγμα ο Αρταξέρξης (Νεμίας 2) ο Δαρείος ο Μήδος (Δανιήλ 6) ο εκατόνταρχος Ιούλιος (Πραξ 27:1-3). Όλα αυτά δείχνουν καθαρά ότι η Βίβλος δεν έχει γραφτεί από μια ανθρώπινη προοπτική.

Το μήνυμα της Βίβλου αλλάζει ζωές. Κάποτε στο Σαν Φραντσίσκο κάποιος προκάλεσε τον Δρ. Χαρυ Άιρονσαϊντ (Dr. Harry Ironside) για ένα debate με θέμα «Αγνωστικισμός[2] εναντίον Χριστιανισμού». Ο Δρ. Άιρονσαϊντ συμφώνησε, αλλά υπό τον όρο ότι ο αγνωστικιστής πρώτος θα παρουσίαζε τα αποδεικτικά στοιχεία για το ότι ο αγνωστικισμός ήταν άξιός να υποστηριχθεί.  O Άιρονσαϊντ προκάλεσε τον αγνωστικιστή να φέρει αν είχε έναν άνδρα «ξοφλημένο» (κάποιον εγκληματία ή κάτι τέτοιο) και μια γυναίκα που να είχε παγιδευτεί σε μια ξεπεσμένη ζωή(όπως αυτή της πόρνης) και οι οποίοι να είχαν γλιτώσει από την ζωή που έκαναν εξαιτίας του ότι ενστερνίστηκαν τον αγνωστικισμό. Ο Δρ. Άιρονσαϊντ παρουσίασε εκατό πρώην τέτοιους άντρες και γυναίκες οι οποίοι είχαν σωθεί από την ζωή που έκαναν καθώς πίστεψαν στο μήνυμα του ευαγγελίου κάτι που ο αγνωστικιστής κορόιδευε. Ο σκεπτικιστής βέβαια, ανακάλεσε την πρόσκληση σε debate.

Το μήνυμα της Βίβλου αποκαθιστά ζωές κατεστραμμένες από την αμαρτία, την αμαρτία που μας χωρίζει από τον Δημιουργό μας. Αντίθετα ο αγνωστικισμός και ο αθεϊσμός όπως και όλες οι αντίθεες φιλοσοφίες, καταστρέφουν.

 

Άλλες μαρτυρίες για τον Θεό – Δημιουργό της Βίβλου

Η τάση του σύμπαντος να «ξεκουρδίζεται» και να καταρρέει φανερώνει ότι το σύμπαν είχε σημείο έναρξης. Δεν είναι αιώνιο. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με το πρώτο χωρίο της Γένεσης «Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη.» (Γέν. 1:1)

Οι αλλαγές που βλέπουμε στα ζωντανά πλάσματα δεν είναι τέτοιες που να υποδεικνύουν ότι τα όντα ήλθαν στην ύπαρξη από κάποιο είδος φυσικής εξελικτικής διαδικασίας. Για να καταλήξουμε εξελικτικά από τα μόρια στον άνθρωπο χρειάζεται να δημιουργηθούν  νέα περίπλοκα γεννετικά προγράμματα και πληροφορίες. Οι μεταλλάξεις όμως και η φυσική επιλογή, όπου και όποτε στον κόσμο παρατηρηθούν προκαλούν απώλεια γεννετικών πληροφοριών.

Τα απολιθώματα δεν επιβεβαιώνουν το αναμενόμενο πλήθος από μεταβατικές μορφές από  ένα βασικό είδος σε ένα άλλο. Αυτό είναι το σπουδαιότερο επιχείρημα ενάντια στην άποψη ότι οι ζωντανοί οργανισμοί έφτιαξαν τους εαυτούς τους μέσα από μια διαδικασία που κράτησε  αιώνες.

Επειδή η θεωρία της καταγωγής των ειδών είναι εξαιρετικά απίθανη, οι υλιστές νομίζουν ότι το μεγάλο χρονικό διάστημα θα ωφελήσει την θεωρία τους. Εν τούτοις ο πολύς χρόνος δεν πρόκειται να αλλάξει την τάση που έχουν τα πράγματα να διαλύονται  μάλλον παρά να έρχονται σε αρμονία, πράγμα που σημαίνει ότι σε περισσότερο χρόνο θα διαλύονται ακόμα περισσότερο. Οι ενδείξεις που έχουμε ότι το σύμπαν είναι σχετικά «νεαρό» έρχονται σε αντίθεση με την άποψη ότι όλα φτιάχτηκαν αφ’ εαυτού τους μέσα σε δισεκατομμύρια χρόνια.  Για παράδειγμα η διάβρωση των ηπείρων είναι τέτοια που σε δισεκατομμύρια χρόνια θα έπρεπ να είχαν διαβρωθεί μέχρι το σημείο να κατέβουν στο επίπεδο της επιφάνειας της θάλασσας, τουλάχιστον διακόσιες φορές[3].

Οι παραδόσεις εκατοντάδων λαών σε όλον τον κόσμο  για την ιστορία ενός παγκόσμιου κατακλυσμού, για παράδειγμα, επιβεβαιώνουν τις ιστορικές καταγραφές της Βίβλου, όπως το ίδιο κάνουν και οι βιολογικές ενδείξεις για την μεγάλη συγγένεια όλων των ανθρώπινων φυλών.

Η έκρηξη των γνώσεων που διαθέτουμε για τις πολύπλοκες διεργασίες των κυττάρων και των οργάνων, έχει δείξει ότι λειτουργίες όπως η πήξη του αίματος δεν θα μπορούσε να προέλθει από μια σειρά μικρών τυχαίων αλλαγών (μεταλλάξεων). Οι οδηγίες ή οι πληροφορίες για τον προσδιορισμό των πολύπλοκων οργανισμών των ζωντανών όντων δεν βρίσκονται στα μόρια (όπως συμβαίνει με ένα κρύσταλλο) αλλά εισάγονται από έξω. Αυτό απαιτεί έναν Δημιουργό του οποίου η ευφυΐα να ξεπερνάει σε τεράστιο βαθμό τη δική μας.