Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Θάνατος στην Πόλη» του μεγάλου χριστιανού στοχαστή Francis Shaffer.
«Φανταστείτε ένα δωμάτιο με τραβηγμένες τις κουρτίνες και πόρτες κλειδωμένες. Υποθέστε ότι αυτό το δωμάτιο είναι το μόνο σύμπαν που δημιούργησε ο Θεός. Είναι μια πιθανότητα και αυτή. Ο Θεός θα μπορούσε να ‘χει δημιουργήσει μόνο αυτό το δωμάτιο. Έτσι ας πούμε ότι το μόνο σύμπαν που υπάρχει είναι αυτό το δωμάτιο με τις κλειστές πόρτες και τις τραβηγμένες κουρτίνες. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτε έξω από αυτό. Είμαστε σ’ ένα σύμπαν που μπορεί να το δούμε απλώς ρίχνοντας μια ματιά γύρω απ’ το δωμάτιο. Τώρα ας προχωρήσουμε. Υποθέστε ότι έχουμε δύο θέσεις σ’ αυτό το δωμάτιο και βρίσκονται καθισμένοι δύο άνθρωποι, οι μοναδικοί δύο άνθρωποι σ’ αυτό το σύμπαν. Καθώς παρατηρούμε, βλέπουμε ότι διαφέρουν. Ο ένας είναι σταθερός υλιστής. Όσο γι’ αυτόν, το σύμπαν είναι καμωμένο από μάζα – τίποτε άλλο- ενέργεια και κίνηση. Αυτό είναι όλο κι’ όλο ο, τι υπάρχει σ’ αυτό. Στην άλλη θέση κάθεται ένας χριστιανός που ζει μέσα στο φώς της διδασκαλίας της Βίβλου σαν εκφρασμένης αποκάλυψης του Θεού. Και οι δύο αυτοί κάθονται και κοιτάζουν ο ένας τον άλλο σ’ ένα σύμπαν στο οποίο βρίσκονται μόνοι.
Και αφού κοιτάζουν ο ένας τον άλλο για λίγο, ο υλιστής λέει: «Τώρα θα εξερευνήσω το σύμπαν μας». Και ο χριστιανός του απαντάει : «Αυτό είναι υπέροχο». Έτσι ο υλιστής αρχίζει ν’ αναλύει το σύμπαν και του παίρνει χρόνο πολύ. Διερευνά όλες τις επιστημονικές διαδικασίες που τώρα εξετάζουμε μ’ αυτές το σύμπαν μας. Χρησιμοποιεί την επιστήμη της χημείας, βιολογίας, φυσικής κλπ. Πηγαίνει πίσω στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων και πίσω απ’ αυτόν στο άτομο και το εξετάζει. Εξετάζει κάθε τι από τη βαφή του τοίχου μέχρι τα πιο βασικά μόρια. Όλα αυτά του παίρνουν πολύ χρόνο.
Τελικά, σαν ηλικιωμένος πια, γυρνάει στον χριστιανό που πιστεύει στη Βίβλο και του φέρνει μια μεγάλη σειρά από βιβλία και του λέει: «Να εδώ μια σειρά από βιβλία, όμορφα δεμένα, που δίνουν με πλήρεις λεπτομέρειες μια περιγραφή του σύμπαντος». Έτσι ο χριστιανός χρειάζεται κάμποσους μήνες, ακόμα και χρόνια για να μελετήσει αυτά τα βιβλία με προσοχή. Τελικά γυρίζει στον υλιστή και του λέει: «Λοιπόν είναι μια τρομακτική εργασία. Πράγματι μου είπες ένα σωρό για το σύμπαν μου, που αλλιώς δεν θα τα ήξερα. Εντούτοις, φίλε μου, αυτό είναι σπουδαίο αλλά και εντελώς ημιτελές». Και μπορείτε να φανταστείτε αυτόν τον άνθρωπο που σπατάλησε τη ζωή του, πού ’βαλε όλη του την καρδιά για να μετρήσει και να ζυγίσει, ξαφνικά να σαστίζει. Γυρνάει στον χριστιανό και του λέει: «Λοιπόν με ξαφνιάζεις να μου λες ότι δεν είναι όλα εδώ μέσα. Τι παρέλειψα;». Και τότε ο χριστιανός του λέει κάτι σαν κι’ αυτό: «Έχω ένα βιβλίο, τη Βίβλο, που μου λέει πράγματα που εσύ δεν τα ξέρεις. Μου λέει για την προέλευση του σύμπαντος. Η επιστημονική σου έρευνα από φύση της, δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Και δεν λέει επίσης τίποτα για το από πού εσύ κι εγώ ήρθαμε. Μας εξέτασες, γιατί κι εμείς σαν τη βαφή του τοίχου είμαστε φαινόμενο στο σύμπαν. Μελέτησες κάτι για την ψυχολογία μας και μου έδωσες κάμποσους τόμους γι’ αυτή αλλά δεν μου λες πως προήλθαμε. Με δυο λόγια δεν ξέρεις τίποτε για την προέλευση του σύμπαντος. «Ξέρω απ’ αυτό το βιβλίο ότι υπάρχουν περισσότερα πράγματα στο σύμπαν που δεν τα περιέγραψες. Υπάρχει μια αόρατη πλευρά, όπως ακριβώς και η ορατή. Και υπάρχει σχέση αιτίας αποτελέσματος μεταξύ τους. Είναι σαν να πάρεις ένα πορτοκάλι να το κόψεις στη μέση, και να ενδιαφερθείς μονάχα για το μισό. Για να καταλάβεις την πραγματικότητα του σύμπαντος μας σωστά, πρέπει να εξετάσεις και τα δύο μισά από μόνα τους, και το ορατό και το αόρατο.
Όταν κάνουμε ορισμένα πράγματα, αυτά έχουν επίδραση στον αόρατο κόσμο. Ο χριστιανός θα ‘λεγε στον υλιστή. «Ο τόμος σου της φιλοσοφίας της ιστορίας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και η αιτία είναι ότι κοιτάζεις μονάχα το μισό απ’ ότι υπάρχει. Κοιτάζεις τη μισή ιστορία, καθώς δεν λαμβάνεις υπόψη σου το αόρατο μέρος της. Επομένως η φιλοσοφία της ιστορίας σου δεν μπορεί να είναι σωστή». Έχει δίκιο. Κανείς ποτέ δεν έδωσε μια ικανοποιητική φιλοσοφία της ιστορίας, αρχίζοντας από την υλιστική πλευρά. Υπάρχουν πάρα πολλά στον αόρατο κόσμο που δεν εξηγούνται από μόνα τους αν ληφθούν σαν σύνολο. Κανείς δεν μπορεί να κάνει φιλοσοφία της ιστορίας πού να βασίζεται μονάχα στη μισή ιστορία. Τι συμβαίνει μετά; Αυτοί οι δύο άνθρωποι κοιτάζουν ο ένας τον άλλο δύσπιστα, γιατί οι δύο τους αρχικές απόψεις για το σύμπαν είναι η μια αντίθετη με την άλλη. Ο υλιστής απαντάει: «Είσαι τρελός. Μιλάς για πράγματα που δεν μπορείς να τα δεις». Και ο χριστιανός απαντάει: «Ναι μπορείς να λες ότι είμαι τρελός, γιατί μιλάω για πράγματα που δεν βλέπω γιατί εσύ γνωρίζεις μονάχα τα μισά για το γνωστό σύμπαν» Σημειώστε κάτι το εξαιρετικά σημαντικό: ότι οι δύο αυτές απόψεις δεν μπορούν ποτέ να γίνουν ένα. Είναι δύο αντικρουόμενες απόψεις η μια είναι σωστή και η άλλη λανθασμένη. Αν πεις κάτι λιγότερο τότε υποβιβάζεις τον Χριστιανισμό σε ένα ψυχολογικό δεκανίκι, μια καλή ασπιρίνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο χριστιανός δεν μπορεί να σταχυολογήσει πολλές λεπτομέρειες από τις παρατηρήσεις των υλιστών. Αλλά όσον αφορά την αντίληψη του σύμπαντος, δεν μπορεί να υπάρξει σύνθεση. Είτε ο ένας είναι σωστός και ο άλλος λανθασμένος ή ο άλλος σωστός και πρώτος λαθεμένος. Είναι μια ολική αντίθεση.»