Μπήκαμε για καλά στον καινούργιο χρόνο, αλλά ακόμα στεκόμαστε με δέος κοιτάζοντας ένα 2010 που «μετατοπίζεται προς το ερυθρό[1]» και που χαρακτηρίστηκε το έτος με τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές των τελευταίων  χρόνων. Το ερώτημα που έρχεται φυσικά δεν είναι άλλο από το τι να είναι αυτό που έρχεται την χρονιά που έχει ξεκινήσει.

Στη χώρα μας ο συνδυασμός του βαρέως κλίματος λόγω της εφαρμογής του μνημονίου, των προβλημάτων της ανεργίας της οικονομικής ύφεσης, των κοινωνικών ανακατατάξεων φέρνει ένα μούδιασμα στη ραχοκοκαλιά του μέσου Έλληνα, ο οποίος φαίνεται να έχει περισσότερους λόγους ανησυχίας  για το μέλλον του.

Ωστόσο παγκοσμίως  άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο ο κόσμος όλος, στέκεται ανήσυχος μπροστά στο μέλλον του. Δεν θα μπορούσαμε να μην υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι για άλλη μια φορά κινούμαστε στην τροχιά της επαλήθευσης της προφητείας που λέει ότι στους τελευταίους καιρούς «οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην·» (Λουκάς 21:26).  Και λέμε τροχιά επειδή για  αυτές τις προφητείες  έχουμε την πληροφορία του αποστόλου Παύλου  ότι θα εκπληρωθούν ξεκινώντας να εμφανίζονται όπως οι πόνοι του τοκετού στην έγκυο. Ελαφρά και σύντομα στην αρχή πιο έντονα και με μεγαλύτερη διάρκεια στη συνέχεια.

Γιατί όμως  λέμε τέτοια πράγματα σε αυτό το blog; Γιατί δεν διαλέγουμε ευχάριστα γεγονότα; Κάποια είδηση που να μας ανεβάσει; Γιατί δεν γράφουμε τις θετικές μας προσδοκίες; Μήπως είμαστε αρνητικοί; Μήπως έχουμε κλειστό ορίζοντα; Μήπως ενδίδουμε σε στείρες προκαταλήψεις;

Ο μόνος  λόγος είναι ότι αυτά τα παγκόσμια γεγονότα αποτελούν σημεία αναγνώρισης των καιρών που ζούμε. Τα γεγονότα αυτά που ζούμε φαίνονται να ταυτίζονται με αυτά που βρίσκουμε καταγεγραμμένα στις προφητείες της Βίβλου και αισθανόμαστε την ευθύνη να κοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας αυτό που συμβαίνει. Τα τελευταία 60 χρόνια μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ έχει ξεκινήσει μια διαδικασία εκπλήρωσης πολλών από αυτές. Συμβαίνουν γεγονότα που ήταν προφητευμένα  χιλιάδες χρόνια πριν και που ο Θεός τα κατέγραψε στην Βίβλο με σκοπό να επιβεβαιώσουν τους ανθρώπους ότι η Βίβλος που τα προφητεύει  είναι αληθινή, καθώς και να τους ειδοποιήσουν ότι η ιστορία της ανθρωπότητας πλησιάζει σε ένα κομβικό σημείο.

Το σημείο  αυτό είναι ένα γεγονός που μετά από αυτό όλη η ανθρωπότητα θα παγιδευτεί  σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και σε ένα τρόπο ζωής που θα τους εμποδίσει στη συνέχεια να στραφούν προς τον Θεό ακόμα κι αν το θέλουν.

Εάν η Βίβλος αποδεικνύεται  αληθινή όσον αφορά τις εκατοντάδες προφητείες που έχουν γραφτεί εδώ και χιλιάδες χρόνια σχετικά με την πορεία της ιστορίας του κόσμου, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη επίσης όσον αφορά το κομβικό σημείο που πλησιάζουμε. Θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ όψη επίσης, σχετικά με αυτά που λέει για τον άνθρωπο και την ζωή του στην αιωνιότητα. Θα πρεπει να υπολογίσουμε την πληροφορία που μας δίνει, ότι μέσα στον Θεό είναι η αιώνια ζωή, και έξω από αυτόν ο αιώνιος θάνατος.

Ποιο είναι λοιπόν αυτό το κομβικό σημείο; Είναι το σφράγισμα που θα κάνει αυτός που η Γραφή ονομάζει Αντίχριστος[2], στους ανθρώπους – στο χέρι ή στο μέτωπο – με ένα σημάδι το οποίο θα λειτουργεί ως σημείο ταυτοπροσωπίας, μέσον συναλλαγής με τις αρχές, τρόπο γεωγραφικού εντοπισμού του ανθρώπου που το φέρει, και μέσον οικονομικών συναλλαγών. Το ποιο σημαντικό όμως είναι ότι θα αποτελεί ένδειξη ότι ο φέρων το σημάδι αυτό έχει αποδεχτεί την εξουσία του Αντίχριστου επάνω του.

Στο ερώτημα σχετικά με το αν είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει αυτό πραγματικότητα, η απάντηση είναι ότι είμαστε απόλυτα σίγουροι καθώς μια σειρά από προγενέστερα γεγονότα που αναφέρονται στην προφητεία αυτή έχουν πραγματοποιηθεί με κάθε ακρίβεια. Επίσεις οι  παγκόσμιες εξελίξεις στην πολιτική την οικονομία και την κοινωνία δείχνουν ότι τα πράγματα τείνουν προς τα εκεί.

Για το πότε θα γίνει αυτό, η απάντηση είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς πότε, αλλά καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ κοντά. Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες ξαφνικών γεγονότων που γίνονται  αιτία σημαντικών και  σαρωτικών αλλαγών στην πολιτική και την κοινωνία, και που στρέφουν την εξέλιξη της ιστορίας προς το σημείο αυτό. Τέτοια λόγου χάρη είναι τα γεγονότα που σχετίζονται με την τρομοκρατία. Με γνώμονα την ασφάλεια των πολιτών, και παρά τους πολλούς δισταγμούς των πολιτικών, μπρος στο πρόβλημα της ασφάλειας, ο περιορισμός  των ανθρωπίνων ελευθεριών φάνηκε ως λύση μονόδρομος. Κάτι τέτοιο πριν την 11^η Σεπτεμβρίου ούτε καν που θα το συζητούσαμε.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε ότι το σφράγισμα του Αντίχριστου  δεν έχει καμία σχέση με την πολυσυζητημένη Κάρτα του Πολίτη. Σίγουρα η κάρτα αυτή καθώς και όλο αυτό που συμβαίνει στα όρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως προς το «νοικοκύρεμα» σε βάσεις δεδομένων, όλων των προσωπικών πληροφοριών ευαίσθητων και μη, προετοιμάζει το έδαφος για το «χάραγμα», αλλά η Καινή Διαθήκη μιλά σαφώς για σημάδι πάνω στο σώμα. Κατά συνέπεια  οτιδήποτε έξω από το σώμα είναι κάτι άλλο. Οι έξυπνες κάρτες όσο κι αν θυμίζουν το «χάραγμα» (έχουμε αναφερθεί παλιότερα στις γερμανικές αστυνομικές ταυτότητες) δεν είναι.

Όταν επιβληθεί το σφράγισμα του Αντίχριστου θα γίνει ξαφνικά και θα έχει  μεταφυσική σημασία για αυτόν που το φέρει, επειδή με αυτό τον τρόπο θα δηλώνει την υποταγή του στον Αντίχριστο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή μετά από κάτι τέτοιο δεν θα μπορεί να ανακαλέσει την επιλογή του. Μάλιστα η Καινή Διαθήκη μας λέει ότι κάθε ένας που θα το δεχτεί όχι μόνο δεν θα γλιτώσει από τα δεινά που θα έρθουν πάνω στη γη, αλλά θα ακολουθήσει τον αντίχριστο και τον Διάβολο στην Απώλεια.

Θα συντελεστεί δηλαδή μια μεγάλη αλλαγή. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να σωθούν, από την Κόλαση ακόμα και μέχρι τις τελευταίες ώρες τους, όσο είναι εν ζωή. Μετά τον θάνατό τους δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή. Ο θάνατος είναι το καθοριστικό σημείο όπου από εκεί και μετά ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει το αιώνιο μέλλον του. «Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια» λέει η Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία. Την εποχή όμως που θα επιβληθεί το σφράγισμα του Αντίχριστου αυτό θα αλλάξει, και κάθε ένας που θα το λάβει δεν πρόκειται να μπορέσει να γλιτώσει τον αιώνιο θάνατο. Όλος ο κόσμος μάλιστα, σύμφωνα με την Γραφή,  θα μπει τότε σε μια περίοδο Μεγάλης Θλίψης χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου θα είναι οι τεράστιες φυσικές καταστροφές κάθε είδους (καταστροφή του περιβάλλοντος, σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές, μόλυνση των υδάτων) «φόβητρα»[3] στον ουρανό, πείνα και αρρώστια. Στο τέλος όλων αυτών οι επιζώντες  πάνω στη Γη θα είναι ελάχιστοι. Στη Βίβλο αναφέρει ότι το ποσοστό των επιζώντων θα είναι όπως αυτό των ελιών που παραμένουν πάνω στα δέντρα μετά το λιομάζωμα και όπως αυτό από ρόγες που παραμένουν πάνω στο αμπέλι μετά τον τρύγο.

Για κάποιους φίλους που αναρωτιούνται για το πώς θα μπορούσαν να αντισταθούν σε κάτι τέτοιο ένα συμβεί να το ζήσουν οι ίδιοι θέλουμε να τους πούμε πως η Γραφή αναφέρει ότι δεν θα μπορέσει να αντισταθεί κανείς. Όποιος  αντιστέκεται στο χάραγμα θα αναγκάζεται είτε να πεθάνει από πείνα λόγω του ότι δεν θα μπορεί να έχει συναλλαγές, είτε να υποστεί διώξεις έως θανάτου από το κράτος το οποίο στο όνομα της ευταξίας και της ασφάλειας θα είναι αμείλικτο. Κι αν έχει κανείς κάποια ένσταση για το πώς είναι δυνατόν να συμβούν τέτοια πράγματα ας σκεφτεί την σχετικά πρόσφατη ιστορία με τα λογής – λογής στρατόπεδα συγκέντρωσης, και όλα τα παρόμοια, όπου με κάποιο αληθοφανές άλλοθι οι άνθρωποι, άρχοντες και αρχόμενοι μπόρεσαν να χάσουν τον κοινό νου και να παραδοθούν σε ένα παραλογισμό άνευ προηγουμένου.

Στο ερώτημα εάν υπάρχει ελπίδα απαντούμε κατηγορηματικά ναι! Η Βίβλος μας δίνει αυτό το δικαίωμα. Αν κανείς αναζητήσει τον Χριστό των ευαγγελίων θα τον βρει. Εάν κρούσει την «πόρτα» του Θεού εκείνος θα την ανοίξει. Εάν ζητήσει σωτηρία για την ύπαρξή του σύμφωνα με την υπόσχεση του Ιησού θα την λάβει. Και κάθε ένας που τη λαμβάνει δεν πρόκειται να περάσει από όλο αυτό ακόμα κι αν όλα αυτά αρχίσουν να συμβαίνουν αύριο. Αν κάποιος αναγεννηθεί παίρνοντας το σφράγισμα του Θεού θα μπορέσει να γλιτώσει. Ώστε το μεγάλο θέμα  δεν είναι το αν και το πως θα αντισταθεί κανείς στον Αντίχριστο, αλλά το πως μπορεί να συνταυτιστεί με τον Χριστό.

[2] Ο Αντίχριστος είναι μια μορφή που θα είναι η ενσάρκωση του Σατανά και περιγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Σε αυτόν  θα δοθεί από τους πολιτικούς του καιρού του η εξουσία του πλανήτη. Θα παρουσιάζεται ως λαμπρή προσωπικότητα που θα δώσει ελπίδα για ειρήνη στον κόσμο καθώς και λύσεις προβλημάτων που χρονίζουν πάνω στην ανθρωπότητα. Αυτό όμως όλο θα είναι ένα προσωπείο το οποίο θα ρίξει μόλις εξασφαλίσει την απόλυτη κυριαρχία και τότε θα δείξει το αληθινό του πρόσωπο.

[3] Μεταξύ άλλων μιλάει για πτώση αστέρων πάνω στη γη(μετεωριτών πιθανώς), που θα προκαλούν παγκοσμίου κλίμακας καταστροφές.