Πολλά λέγονται από πολλούς σχετικά με την εσχατολογία και το αντικείμενό της. Από ανθρώπους που είναι σοβαροί γνώστες αλλά και από αμαθείς ή φαιδρούς τυχοδιώκτες που αναφέρονται σε αυτήν παίζοντας με την νοημοσύνη των εύπιστων.
Βιβλία με βαρύγδουπους τίτλους υπόσχονται ότι διαβάζοντάς ο αναγνώστης παίρνει το πάνω χέρι καθώς γίνεται ενήμερος για ένα μίγμα μυστικών σχεδίων, συνωμοσιών και προφητειών για τις μελλούμενες παγκόσμιες εξελίξεις. Μερικοί μπλέκουν στα γρανάζια ενός τρόπου σκέψης που υποψιάζεται τους πάντες και τα πάντα και αναπτύσσεται σε ένα έδαφος ενδόμυχων φόβων. Φόβων που υπάρχουν έτσι κι αλλιώς στην ανθρώπινη ψυχή και δεν χρειάζονται απαραίτητα την χριστιανική εσχατολογία για να έρθουν στην επιφάνεια. Στον αντίποδα αυτού μια άλλη μερίδα στρέφει την πλάτη της σε οποιαδήποτε γνώση σχετική με την εσχατολογία υπομειδιώντας και θεωρώντας προληπτικούς και μικρόμυαλους αυτούς που ασχολούνται με αυτά.
Υπάρχει λοιπόν σε όλα αυτά κάτι που είναι αλήθεια; Κι αν ναι, που βρίσκεται;
Η εσχατολογία είναι μέρος της χριστιανικής θεολογίας αλλά και της συγκριτικής καθώς εσχατολογικά δόγματα παρουσιάζονται και σε άλλες θρησκείες. Όσον αφορά την χριστιανική εσχατολογία όσοι την μελετούν τα τελευταία χρόνια, γίνονται σύγχρονοι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες ενός γεγονότος που έχει ειπωθεί μέσα στη Βίβλο εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, ότι ο Θεός της Βίβλου δεν είναι κάποια εβραϊκή θεότητα αλλά ο Θεός όλης της γης, που δηλώνει την εξουσία του επάνω της επεμβαίνοντας στην ιστορία της.
Τα κυρίως κείμενα της Βίβλου που αναφέρονται ευθέως στα γεγονότα των «εσχάτων ημερών» χρονολογούνται γύρω στο 600 π. Χ.(όπως για παράδειγμα το βιβλίο του Δανιήλ) αλλά και λίγο πριν το 70 μ. Χ. (όπως το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη). Σε αυτά τα κείμενα προφητεύονται με φόντο το Ισραήλ πολλά ιστορικά γεγονότα που αφορούν όλο τον κόσμο. Ο Θεός που μιλά στην Αγία Γραφή (Βίβλο) δίνει ένα από τα μεγαλύτερα διαπιστευτήρια του, προλέγοντας πολλές χιλιάδες χρόνια πριν γεγονότα με εκπληκτική ακρίβεια που αφορούν όχι μόνο τις γεωπολιτικές εξελίξεις αλλά και τις κοινωνικές, τις οικονομικές και τις οικολογικές. Τα γεγονότα δεν περιγράφονται για να ικανοποιήσουν απλώς μια περιέργεια για το μέλλον αλλά για να παρηγορήσουν και να δυναμώσουν στην πίστη κάθε έναν που πρόκειται να τα δει να συμβαίνουν στον καιρό του.
Από την εποχή που γράφτηκαν αυτά τα κείμενα μέχρι την Ανάσταση του Χριστού υπάρχει μια διαρκής γραμμή προφητειών. Από εκεί και μετά υπάρχει μια απροσδιόριστη περίοδος σιγής προφητειών και ακολουθεί μια αναφορά για μια σειρά γεγονότων που θα συμβούν στα τελευταία επτά χρόνια όλης αυτής της περιόδου.
Πράγματι οι Εβραίοι των αρχαίων χρόνων ήξεραν από πριν τα γεωπολιτικά γεγονότα που θα αφορούσαν τη γη τους για εξακόσια χρόνια. Τα γεγονότα αυτά εκπληρώθηκαν ένα προς ένα μέχρι τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός αναλήφθηκε αφήνοντάς στους μαθητές του την υπόσχεση ότι θα ξαναερχόταν και εκείνοι αρχικά τον περίμεναν πολύ σύντομα. Από εκεί και μετά όμως υπήρξε το κενό που αναφέραμε παραπάνω . Η Αποκάλυψη του Ιωάννη που ήρθε πριν το 70 μ. Χ. ενώ από τη μια πλευρά τόνωσε τους πιστούς και έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες του τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος, δεν μπορούσε όμως και πάλι να κάνει κατανοητό το πώς όλες αυτές οι προφητείες θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα. Έτσι στο πέρασμα των ετών η υπόσχεση του Χριστού ότι θα επιστρέψει αλλά και οι προφητείες της τελευταίας επταετίας των «εσχάτων ημερών» άρχισαν να φαντάζουν γραφικές δοξασίες . Πολύ αργότερα αντιμετωπίστηκαν σαν παραμύθια για θρησκόληπτους και προληπτικούς. Ακόμα και στις επιστολές των αποστόλων Παύλου και Πέτρου γίνονται αναφορές για δοξασίες και αιρέσεις που κυκλοφορούσαν από εκείνη την εποχή και βασίζονταν στην σύγχυση πάνω σε αυτά τα θέματα.
Μέχρι και το μεσοπόλεμο οι αναλύσεις στην Αποκάλυψη από αυτούς που την μελετούσαν είχαν την τάση να προσεγγίζουν τα γεγονότα μάλλον ως συμβολικά παρά ως μέλλοντα ιστορικά. Το σκηνικό όμως άλλαξε δραματικά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την επιστροφή των Εβραίων στη Παλαιστίνη. Αυτό μάλιστα είναι ένα από τα μεγαλύτερα εσχατολογικά σημάδια της εποχής μας. Μετά από αυτό μοιάζει σαν η «μηχανή» των προφητειών με ένα αγκομαχητό να πήρε μπρος και η «μεταφορική ταινία» των εξελίξεων άρχισε να φέρνει αργά στην αρχή αλλά με αυξανόμενο ρυθμό μετέπειτα γεγονότα που είχαν προφητευτεί. Τώρα πια για τα γεγονότα που φαίνονται στον ορίζοντα ότι είναι να έρθουν, μπορούμε να καταλάβουμε και το πώς είναι δυνατόν να συμβούν πρακτικά και όχι συμβολικά.
Τι σημαίνει όλο αυτό λοιπόν; Μήπως ότι ξέρουμε πότε θα γίνουν όλα αυτά; Μήπως ότι προσπαθούμε να ορίσουμε την ημέρα και την ώρα που θα ξαναέρθει ο Χριστός σύμφωνα με την υπόσχεσή Του; Κατηγορηματικά όχι!
Στόχος αυτής της ανάρτησης είναι να υπογραμμίσουμε με ακόμα έναν τρόπο ότι η Βίβλος (η Αγία Γραφή) είναι αληθινή. Η Βίβλος και ο συγγραφέας της λένε αλήθεια. Η εσχατολογία στην οποία αναφερόμαστε σήμερα είναι το λιγότερο. Τα γεγονότα που έρχονται μπορεί και να μη τα δούμε στη γενιά μας . Ο Θεός όμως με τον τρόπο αυτό δίνει μαρτυρία ότι λέει την αλήθεια για άλλα πράγματα καίριας σημασίας για τη ζωή μας που μπορεί να μην είναι «εσχατολογία» αλλά που θα τα αντιμετωπίσουμε οπωσδήποτε.
Αυτός ο Θεός, μιλάει μέσα από τις προφητείες για τις έσχατες μέρες δείχνοντας μας ότι πέρα από το ότι μας έπλασε, νοιάζεται για μας. Και από μέρους του ανθρώπου είναι εξαιρετικά υγιές να ερευνά τα στοιχεία που υπάρχουν σχετικά με την αξιοπιστία του βιβλίου αυτού και να μην κλείνει τα μάτια του και τα αυτιά του. Αλλά ούτε και να μπερδεύεται από την όλη ακαταστασία της εποχής μας.
(Αν θέλετε μπορείτε να δείτε σχετικά βίντεο στον σύνδεσμό «Κανάλι του Προσκυνητή»)