Κατηγορία: Προσωπικές σκέψεις
-
Πρόσωπο
Είναι ένα ερώτημα που γεννά η ζωή. Κοιταμε γύρω μας να εμφανίζονται άνθρωποι μικροί και χαριτωμένοι απ το πουθενά. Που ακόμα κι αν είναι της οικογένειας και της συγγένειας μας λίγο πριν μάς ήταν απολύτως άγνωστοι. Έπειτα ορθώνονται και γίνονται κάτι που οι άλλοι το θεωρουν μεγάλο ή τίποτα. Είναι εκεί όμως, και πριν δεν…
-
Πόσο αγαθός είσαι Κύριε!
Θύμαμαι τότε που σε συνάντησα για πρώτη φορά. Ήταν σαν έξοδος απο ορυχείο που κατακρυμνιζοταν καθως έτρεχα να φύγω. Ήταν το σταθερό έδαφος και ο ανοιχτός ουρανός. Σε αυτό το έδαφος στέκομαι. Ήταν το νοικοκύρεμα της σκέψης μου κι η θέση των αξιών Σου στην ύπαρξή μου. Ήταν οτι εμφανίστηκα μπρός Σου ολόγυμνος απο όλα…
-
Είμαι φάρος
Ηταν μια πραγματικά σκοτεινή νύχτα. Ο αέρας σήκωνε ψηλά τα κύματα, κι ανακάτευε την πυκνή βροχή που έπεφτε, με την αρμύρα της θάλασσας , ρίχνοντας την έπειτα με μανία στα φινιστρίνια της γέφυρας . Ορατότητα πολύ χαμηλή . Η ένταση της στιγμής είχε κόψει τα πειράγματα και τις κουβέντες σε όλη τη γέφυρα. Μόνο το…
-
Νερό!!
“Πριν μερικές εβδομάδες τους είχαν παει στη Σαβοϊα. Ο οδηγός τους είχε παει καταντίκρυ σ’ένα μεγάλο καταρράχτη που μοιαζε σαν πλεγμένη κολώνα που μούγκριζε. – Δοκιμάστε, τους είπε. Κι ήταν νερό γλύκό. Νερό! Εδώ, (στη Σαχάρα) χρειάζεσαι ημερών πορεία για να φτάσεις στο πιο κοντινό πηγάδι και όταν το βρεις πόσες ώρες πρέπει να σκάψεις…
-
Γιατί “Προσκυνητής” ;
Η χρήση μιας λέξης απο ένα άνθρωπο, συχνά είναι σύμφυτη με εικόνες που για τον ίδιο έχουν αποκτήσει ένα φορτίο νοηματικό ανάλογα τις εμπειρίες τις αντιλήψεις και τις γνώσεις του. Η λέξη “Προσκυνητής” για μένα έχει το φορτίο του ανθρώπου που έχει ανακαλύψει τι αναζητά και προχωρά σταθερά προς τα εκεί. Εν τούτοις η ίδια…